معاونت محترم آموزش و تحصیلات تکمیلی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
جناب آقای دکتر آقایی
با سلام و تحیت
چندی‌ست صحبت حضور دانشجویان دکتری به ازای ساعت معینی در ماه، جدی‌تر و پررنگ‌تر از قبل به میان آمده و با پیامک آموزشی و نیز منظور نمودن اخطار کتبی در صورت عدم رعایت حد مجاز، رنگ و بوی دیگری به خود گرفته است. بی‌شک جنابعالی از دغدغه‌های متفاوت یک دانشجو در این مقطع باخبرید. چطور می‌توان انتظار داشت یک دانشجوی دکتری به صورت تمام وقت در دانشکده حضور داشته باشد بدون اینکه ریالی به عنوان حق‌الزحمه دریافت کرده و یا در سوابق کاری وی منظور گردد؟؟ به راستی چه منطقی پشت چنین تصمیم‌گیری خارج از عرفی است که اینگونه سبب آشفتگی خیال دانشجویان شده است؟ آیا شما به عنوان یک صنعتگر حاضرید فارغ‌التحصیل سی و چند ساله دوره دکتری را بدون هیچ سابقه کاری و صرفاً به دلیل حضور مستمر در دانشکده (!) استخدام کنید؟ آیا تعریف موضوعات رساله بی‌ثمر و با فاصله از صنعت کشور و قانون فارغ‌التحصیلی در ازای تأیید تعداد معینی از مقاله برای وزین‌تر کردن رزومه اساتید و نگه داشتن دانشجو در فضای خوف و رجا کافی نبود که با این روند، آنان را بدون در نظر گرفتن آینده اقتصادی و اجتماعی مجبور به رعایت قانونی می‌کنید که حتی به صورت یکپارچه در سایر دانشکده‌های دانشگاه نیز اجرا نمی‌شود؟ چرا تصویب قوانین جدید همواره در جهت ایجاد چالش و تنگنای تازه برای دانشجویان است و نه هموار نمودن مسیر آنان به عنوان متخصصین حوزه‌های مربوطه؟ چرا به جای سخت‌گیری به نهادهای اجرایی و نظارتی برای جذب دانشجویان دکتری با حقوق و مزایای قابل توجه، نوک پیکان الزام و اجبار به سمت دانشجو نشانه می‌رود؟ بهتر است در چنین قانون‌گذاری‌های بدون پشتوانه‌ای تجدید نظر شود.
بدینوسیله به جد درخواست داریم با تغییر در ماهیت و یا توقف اجرای این الزام در جهت حفظ منافع و افزایش امید دانشجویان گام بردارید. لازم به توضیح نیست که هیچ دانشجویی در این مقطع بدون داشتن منبع درآمدی مشخص قادر به تأمین معیشت خود نخواهد بود و این موضوع با قاعده اجباری حضور تمام وقت در دانشکده منافات دارد. امید است با واقع‌بینی بیشتر نسبت به این موضوع، هرچه سریعتر تصمیمات مقتضی اتخاذ گردد.
با احترام؛ جمعی از دانشجویان دوره دکتری دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی
موفق شد
ویژه
