بسمه تعالی
جناب آقای دکتر حسین سیمایی
وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری
با سلام و احترام؛
همان‌گونه که مستحضر هستید، در آیین‌نامه ارتقای اعضای هیئت علمی از مرتبه دانشیاری به استادی، یک شرط وتویی مبنی بر لزوم اتمام راهنمایی سه رساله دکترا توسط درخواست‌کننده وجود دارد و در صورت عدم تحقق این شرط، اتمام اجرای یک طرح ملی یا تصنیف یک کتاب جایگزین شده است.
ضمن احترام به نظر تصویب‌کنندگان این بند، به استحضار می‌رساند دانشگاه‌ها و گروه‌هایی که دانشجوی دکترا ندارند، عمدتاً یا دانشگاه‌های کوچک (با حداقل ارتباطات و امکانات آموزشی و پژوهشی) و یا گروه‌های نوپا آموزشی هستند که اتفاقاً بسیاری از آن‌ها دارای اساتید با سواد و زحمت‌کشی هستند که تنها جرم آن‌ها کار کردن در چنین محیط‌هایی است. قابل ذکر اینکه برخی از اساتید چنین دانشگاه‌های کوچکی، دارای جایگاه علمی ملی و بین‌المللی بالاتر از اساتید برخی دانشگاه‌های مادر که عمده امکانات و دانشجویان برتر آزمون‌های ورودی را در خود جای می‌دهند، هستند. در این راستا، خوب است باور کنیم که این اساتید با ارتقای جایگاه علمی دانشگاه‌های خود در سطح بین‌المللی، در نهایت باعث ارتقای سطح علمی کشور می‌شوند.
اما از آنجایی که این اساتید نه امکان راهنمایی دانشجوی دکترا برایشان فراهم است (چون این مجوزها را اصلاً ندارند و دانشگاه بزرگ حتی اجازه ورود چنین افرادی به محدودیت راهنمایی دانشجویانشان را نمی‌دهد)، نه دسترسی به طرح‌های ملی (به دلیل مسائل ارتباطی و حتی گاهی رانتی) و در صورت نوشتن کتاب تصنیفی که سختی آن از فارغ‌التحصیل کردن سه دانشجوی دکترا بسیار سخت‌تر است، با داوری‌های سلیقه‌ای و رانتی کتاب روبه‌رو می‌شوند؛ استدعا می‌گردد این بند وتویی از آیین‌نامه ارتقای هیئت علمی از مرتبه علمی دانشیاری به استادی حذف شود.
به عنوان پیشنهاد برای همسان‌سازی ارزش علمی، می‌توان شرط اتمام راهنمایی ۹ پایان‌نامه کارشناسی ارشد (۳ پایان‌نامه کارشناسی ارشد به ازای راهنمایی هر رساله دکترا) یا شرط چاپ شش مقاله علمی پژوهشی یا ISI (دو مقاله به ازای راهنمایی هر رساله دکترا) مازاد بر حد نصاب مقالات مورد نیاز برای طرح پرونده در هیئت ممیزه را جایگزین این شرط نمود.
با احترام مجدد؛ پیشاپیش از حسن توجه حضرتعالی سپاسگزاریم.
موفق شد
ویژه
