جناب آقای مهندس بیات منش
معاون محترم ساختمان و مسکن وزارت راه و شهرسازی
با سلام و عرض احترام،
همان‌گونه که استحضار دارید، تأمین و عرضه حامل‌های انرژی گاز و برق در کشور به معضلی اساسی تبدیل شده است. به گواه آمار مراجع رسمی، بخش ساختمان با بیش از ۴۰% بیشترین سهم مصرف انرژی را دارد. راهکار این موضوع نیز پیاده‌سازی مبحث نوزده است که در سال ۱۳۹۹ تدوین و در سال ۱۴۰۲ ابلاغ شده است؛ اما به دلیل سهل‌انگاری‌های صورت گرفته، پس از ۴ سال تنها بخش کوچکی از آن به‌صورت محدود اجرا می‌شود. طبق ماده ۱۹-۳-۲-۱-۱ مبحث نوزده، روش‌های تجویزی و موازنه‌ای (کارکردی) تنها در صورت تحقق پنج شرط، به‌صورت هم‌زمان، مجاز است. از بین شروط پنج‌گانه، حداکثر زیربنای مفید کمتر یا مساوی ۲۰۰۰ مترمربع، تعداد طبقات حداکثر ۹ طبقه و حداکثر نسبت سطح پنجره به دیوار ۴۰% در هر نما، مهم‌ترین عوامل هستند. در هر طرح ساختمانی که این شروط برقرار نباشد، مصرف انرژی ساختمان به شکل فزاینده‌ای زیاد خواهد شد؛ به دلایل مذکور، در بخش قابل توجهی از ساختمان‌های کشور، امکان طراحی به روش‌های تجویزی و موازنه‌ای منتفی شده است و لزوماً باید از روش‌های نیاز انرژی یا کارایی انرژی استفاده شود.
طبق بند ۱۹-۱-۱ مبحث نوزده، صلاحیت لازم برای استفاده از روش‌های نیاز انرژی و کارایی انرژی، باید توسط وزارت راه و شهرسازی تعیین شود، ولی با گذشت ۴ سال این امر رخ نداده است و عملاً طراحی ساختمان‌های فوق‌الذکر، تخلف محسوب می‌شود. هم‌اکنون نیروهای مستعد زیادی در سراسر کشور هستند که توانایی انجام خدمات این روش‌ها را دارند. مهندسینی که غالباً در رشته‌های معماری، انرژی، پایداری و علوم ساختمان در بهترین دانشگاه‌های ایران مشغول به تحصیل بوده یا فارغ‌التحصیل شده‌اند؛ اما به دلیل عدم اجرای صحیح قانون، فاقد شغل بوده و آینده‌ای برای خود متصور نیستند. ادامه این شرایط منجر به مشکلات حقوقی متعدد برای مهندسین، وخیم‌تر شدن کسری انرژی کشور، آلودگی‌های گسترده زیست‌محیطی و مهاجرت نیروهای متخصص خواهد شد.
امیدواریم با انتخاب شایسته و بجای جناب‌عالی، این روند تغییر کند و در «سال جهش تولید با مشارکت مردم» دستورات لازم برای پیگیری فوری این موضوع ابلاغ گردد.
موفق شد
ویژه
