هو الحق
جناب آقای دکتر ظفرقندی
وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
با سلام و احترام؛
همان‌طور که مستحضرید، در جهان کنونی کشورهای توسعه‌یافته به واسطه سیاست‌گذاری‌های کلان با هدف اعتلای علوم پایه، پژوهش‌های سلامت‌محور و ارتقا چشم‌گیر سلامت به واسطه به‌کارگیری تکنولوژی‌های پیشرفته، سالانه میلیاردها دلار درآمد ارزی دارند و در تأمین دارو و نیازمندی‌های نظام سلامت خودکفا شده‌اند. این دستاورد، البته به مدد حمایت‌ها و پشتیبانی‌های مالی و معنوی از دانشجویان، پژوهشگران و جذب نخبگان کشورهای دیگر، به ویژه ایران است.
لازم است تأکید کنیم دست‌یابی به تمام اهدافی که در اسناد بالادستی نظام علم و فناوری کشور (از جمله سند چشم‌انداز ۲۰ ساله، سیاست‌های کلی علم و فناوری ابلاغیه مقام معظم رهبری، برنامه هفتم توسعه سلامت و نقشه جامع علمی کشور) ذکر شده است و ریاست محترم جمهور، جناب آقای دکتر پزشکیان نیز در تبلیغات خود بارها بر اجرای آن تأکید داشتند، مستلزم حضور دانشجویان تحصیلات تکمیلی و حمایت همه‌جانبه از آن‌هاست. اما متأسفانه در سال‌های اخیر، دانشجویان مقطع دکتری‌تخصصی در ایران با بی‌عدالتی و بی‌مهری بی‌سابقه‌ای مواجه شده‌اند و این در حالی است که همین دانشجویان در دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی اروپایی و آمریکایی با بهترین حمایت‌ها و تسهیلات پشتیبانی می‌شوند. هزاران افسوس که این بی‌مهری‌ها و تبعیضات سبب شده تا در سال‌های اخیر شاهد مهاجرت گسترده نخبگانی باشیم که برای پرورش آن‌ها کشور هزینه‌ها کرده و والدین خون دل‌ها خورده‌اند.
تاریخ گواه باشد که در صورت عدم توجه لازم و به‌هنگام، همان لطمه‌ای به کشور وارد خواهد شد که تراژدی غم‌انگیز مهاجرت پزشکان به کشور وارد کرده است و حالا حکمرانان با "کاسه چه کنم چه کنم" دنبال راه حل معضل می‌گردند.
جناب آقای دکتر ظفر قندی، وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی؛ شاید برای مسئولین بسیار غرورآفرین باشد که از پشت تریبون‌ها با افتخار جایگاه برتر ایران را در حوزه‌هایی مانند نانوتکنولوژی، بیوتکنولوژی، هوش مصنوعی، سلول‌های بنیادی و... با کشورهای پیشرفته مقایسه کنند، اما تلخی این مقایسه زمانی است که جایگاه علمی و شأن اجتماعی دانشجویان مقطع دکتری‌تخصصی با دانشجویان سایر دانشگاه‌های دنیا مقایسه شود، چرا که هر اندازه درخشش دستاوردهای کلان علمی دانشجویان مقطع دکتری‌تخصصی با وجود محرومیت‌های بسیار خیره‌کننده است، دستمزد ناچیز و عدم توجه کافی به این قشر، به‌مانند استخوان در گلو می‌باشد. این دستمزد ناچیز کفاف حداقل‌های زندگی دانشجویان، به خصوص دانشجویان متأهل و غیر بومی را نمی‌دهد.
حال سوال اساسی از وزیر محترم این است که عدم افزایش دستمزد دانشجویان دکتری‌تخصصی پاسخ کدام یک از دستاوردهای این دانشجویان است؟ با اعمال قوانین ناعادلانه چگونه می‌توان انتظار داشت این دانشجویان همچنان بار اصلی پژوهش و آموزش دانشگاه‌ها را بر دوش خود بکشند؟
لذا از وزیر محترم تقاضا داریم همان‌طور که با درایت و تدبیر، گام درست و بزرگی در راستای حل مشکلات دستیاران بالینی برداشتید، هر چه سریع‌تر برای پایان دادن به بی‌عدالتی گسترده و افزایش حداقل ۱۰۰ درصدی دستمزد دانشجویان مقطع دکتری‌تخصصی دستورات لازم را ابلاغ فرمایید و بر دیوار عدالت تکیه زنید، چرا که به فرمایش امیرالمؤمنین حضرت علی (ع) "عدالت محکم‌ترین بنیاد است" و همچنان می‌فرمایند: "به سبب عدالت، برکت‌ها دو چندان می‌شود".
والسلام علی من اتبع الهدی
دانشجویان دکتری‌تخصصی دانشگاه‌های علوم پزشکی سراسر کشور
موفق شد
ویژه
