در تاریخ ۱۶ اکتبر ۲۰۲۴ برابر با ۲۵ مهرماه ۱۴۰۳، اتحادیهی اروپایی و شورای همکاری خلیج فارس بندی را در بیانیهی مشترک خود گنجاندند که خلاف واقعیتهای مسلم تاریخی بوده و ناظر به نقض آشکار تمامیت ارضی بزرگترین و ریشهدارترین کشور منطقه و یادآور خاطرهی تلخ مداخلهی کشورهای دوردست و فرامنطقهای در امور داخلی کشورهای منطقه و نیات استعماری آنها است.
در نگاه نخست، آنچه شگفتانگیز است این است که بزرگترین نهاد اروپایی که قبل از این در مجموع کارنامهی مردودی از خود به جای نگذاشته بود، از نیت و ارادهی تشکیلاتی تاسی کرده که عمر بیشتر کشورهای عضو آن، از عمر خود جامعهی اروپایی کمتر است. و شوربختانه آن که این بزرگترین نهاد اروپایی با اتخاذ موضعی مشترک با آن، نادانسته یا دانسته پا جای تندروترین کشورهای عربی دههی هفتاد میلادی قرن اخیر، چون لیبی قذافی، عراق صدامی و یمن جنوبی آن زمان که تحت امر مرشد خود، شوروی سابق، درصدد برهم زدن نظم منطقهای موجود بودند، گذاشته است.
در نگاهی عمیق بهنظر میرسد که اتحادیهی اروپایی بهسبب شعلهور شدن آتش جنگی خانمانسوز در نقطهای از قارهی سبز که مسبب آن رقابتهای آلودهی قدرتها است، از مواضع و چهارچوبهای اصولی مالوف خود خارج شده است.
از جانب دیگر، تلاشهای موذیانهی امارات در شرایطی که کشورمان درگیر بزرگترین بحران منطقهای است، نه تنها فرصتطلبی سیاسی است، بلکه با روح همزیستی مسالمتآمیز و ضرورت احترام به حسن همجواری نیز کاملاً ناسازگار است.
بدیهی است که امارات متحدهی عربی از این واقعیت رنجآور آگاه است که وقتی تشکیل شد، جزایر همیشه ایرانی تنب بزرگ و تنب کوچک و ابوموسی به مام میهن بازگشته بودند و پیش از آن کشوری به آن نام وجود خارجی نداشت. از سوی دیگر، بعضی از کشورهای عضو جامعهی اروپایی فعلی، خود از ماخوذین به پذیرش حاکمیت ایران بر جزایر سهگانهی مزبور در پی تشکیل جلسهی فوقالعادهی ۹ دسامبر ۱۹۷۱ شورای امنیت سازمان ملل بوده و تغییر موضع آنها، هر چند در قالب نهادی بینالدولی، جز سیاسیکاری چیز دیگری نبوده و موجب بیاعتباری آن نهاد و کشورهای عضو میشود.
موضع اصولی کشورمان همواره این بوده و است که مرزهای موجود ثابت و تغییرناپذیر است، چرا که در غیر این صورت دومینیویی رقم خواهد خورد که اتفاقاً نتیجهی نهایی آن به زیان کشورهای عضو شورای همکاری تمام خواهد شد.
نیاز به گفتن نیست که جامعهی هشتاد و چند میلیونی ایرانی، علیرغم تنوع و تکثر رنگینکمانی خود و داشتن اختلافنظر در بعضی امور و موضوعات، در امر تمامیت ارضی و دفاع تمامعیار از سرزمین خود بهشدت حساس بوده و از وحدت نظر کامل برخوردار است. از اینرو، هر گونه اندیشهی شیطانی ناظر به بهرهبرداری احتمالی از شرایط حساس و خطرناک موجود، توهمی بیش نبوده و به حساب اشتباه محاسبات متوهمان نوشته میشود.
تجارب تاریخی و آخرین آن، اشتباه فاجعهبار صدام در آزار همسایگان و راهاندازی جنگ علیه آنها، بهقدر کافی باید درسآموز باشد.
امضاکنندگان این بیانیه بدینوسیله ضمن محکومیت شدید موضع مداخلهجویانه و از سر فرصتطلبی اتحادیهی اروپایی و شورای همکاری خلیج فارس در بیانیهی مشترک اخیرشان، از امارات متحدهی عربی انتظار دارند که بدون فرافکنی و توسل به کشورهای رنگارنگ مشرق زمین و مغرب زمین، با همسایهی بزرگ شمالی خود برای رفع هر گونه سوء تفاهمی به گفتوگو نشیند و به این ترتیب دین خود را نسبت به رعایت احترام به حسن همجواری ادا نماید.
موفق شد
ویژه
