رئیس و نمایندگان محترم مجلس
رئیس محترم سازمان نظام وظیفه
سلام؛
بنابه قانون خدمت وظیفه عمومی مصوب ۱۳۶۳/۰۷/۲۹ مجلس شورای اسلامی و طبق ماده ۴۴ معافیت کفالت (اصلاحی ۱۳۹۰/۰۸/۲۲)، شماره ۲ قانون‌گذار صراحتاً گفته است شرط معافیت کفالت، یگانه مراقب یا نگهدارنده مادر فاقد شوهر است و سازمان وظیفه با ارجاع به این موضوع تنها در صورت وجود یک فرزند بالای ۱۸ سال اقدام به معافیت آن شخص می‌کند. در غیر این صورت، همه فرزندان بدون در نظر گرفتن وضعیت سرپرستی و کفالت مادر باید به خدمت اعزام شوند.
با توجه به شرایط اقتصادی حاکم و در مواردی که مادر خانواده مطلقه باشد، شایسته است قانون به گونه‌ای اصلاح شود که به وضعیت مالی و معیشتی خانواده و سرپرستی آن توجه داشته باشد. در این راستا، اتکای صرف به شرط سنی و الزام سرپرست اصلی به خدمت، بدون بررسی مسئولیت‌های مالی و سرپرستی که بر عهده اوست، از لحاظ شرعی و منطقی صحیح به نظر نمی‌رسد. به‌ویژه هنگامی که دیگر فرزندان توانایی یا آمادگی لازم برای بر عهده گرفتن این مسئولیت‌ها را ندارند، الزام اصلی‌ترین سرپرست خانواده به خدمت، می‌تواند معیشت و پایداری خانواده را با تهدید مواجه کند.
در شرایط کنونی، اغلب یک نفر از خانواده توانایی بر عهده گرفتن نان آوری و سرپرستی خانه و مادر را دارد، در حالی که دیگر فرزندان ممکن است مشغول به تحصیل باشند یا شرایط مالی و شغلی لازم را برای کفالت خانواده نداشته و یا از پذیرش این مسئولیت سر باز زنند. درخواست ما از قانون‌گذار، کمیسیون اجتماعی و فرهنگی مجلس، سازمان نظام وظیفه و نهادهای مرتبط این است که با توجه به واقعیت‌های جامعه کنونی و اهمیت حضور یک سرپرست توانمند در خانواده، به اصلاح این قانون مبادرت ورزند تا از فروپاشی نهاد خانواده‌هایی که نیازمند حمایت سرپرست خود هستند، و مشکلات اجتماعی و فرهنگی پس از آن جلوگیری شود.
موفق شد
