جناب آقای دکتر مسعود پزشکیان
رئیس محترم جمهور
با سلام و احترام؛
اینجانبان امضاکنندگان ذیل، جمعی از حقوقدانان، اساتید دانشگاه، فعالان مدنی، وکلای دادگستری، مردمان و دلبستگان این سرزمین، در مقام حمایت از حقوق زنان و حقوق بشر و در مقام اعتراض به قوانین نادرست و غیرعادلانه، مواردی را به استحضار می‌رسانیم.
جناب آقای رئیس جمهور، آزادی و حقوق انسانی، حق تعیین سرنوشت، کرامت، منزلت و جایگاه مردمان، از جمله زنان که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند و تمام جمعیت کشور را در بطن خود و با مهر خود می‌پرورند، دارای ضرورت و اهمیت اساسی است.
زنان تا کنون برای بدست آوردن حقوق ابتدایی خود، برای رفع مقررات تبعیض‌آمیز و برای تصاحب جایگاه واقعی خود در جامعه، با وجود همه‌ی محرومیت‌ها و محدودیت‌هایی که به آنان تحمیل شده است، تلاش فراوان کرده‌اند، هزینه‌های سنگینی پرداخته‌اند و به موفقیت‌های چشم‌گیری نیز دست یافته‌اند. از این پس نیز زنان از موانع عبور خواهند کرد، به‌ویژه که امروز بسیاری از مردان از ظلمی که به زنان به ناحق روا شده، آگاه‌اند و اکنون در کنار زنان همراه و پشتیبان احقاق حق زنان هستند.
قانون اخیرالتصویب مجلس شورای اسلامی با عنوان «حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب» بدون توجه به حقوق زنان تنظیم شده و نسبت به اکثریت مردم موضع افراطی، تقابلی و ستیزه‌جو دارد.
جرم‌انگاری نامتعارف قانون برای کودکان و نوجوانان، مغایر با اصل ممنوعیت خشونت علیه کودکان و ناقض اصول و قواعد کنوانسیون بین‌المللی حقوق کودک است و موجب بروز ناامنی و ایجاد شرایط خطر، آسیب و اضطراب برای کودکان خواهد شد. این ناروایی و بی‌پروایی در قانون‌گذاری تا آن‌جا پیش رفته که حکم به محرومیت کودکان از حق تحصیل صادر کرده است.
در این قانون‌گذاری، ظاهراً عده‌ای تلاش کرده‌اند سلیقه و باورهای شخصی خود را به نحو ظالمانه‌ای بر اکثریت تحمیل کنند؛ طوری وانمود شده است که گویی عده‌ای طرفدار بی‌بندوباری و بی‌عفتی هستند و مبتکرین قانون مدافع عفاف و پاکدامنی‌اند که آن هم باید با ستیزه و زور تحمیل شود.
نقض حقوق و بی‌توجهی به خواسته عموم جامعه در تصویب قوانین پذیرفته و عادلانه نیست. این قانون عملاً مردم را به رویارویی طلبیده است؛ آموزه‌های معنوی اسلام را به شکل تحمیل و اجحاف بروز داده است و در این شیوه نادرست، از ضعف اقتصادی مردم، که در این چند سال کمرشکن شده، با بی‌نصیبی سود جسته است.
روشن است که تصویب و اجرای چنین قوانینی، موجب تقویت خانواده و گسترش و تقویت فرهنگ پاکدامنی نخواهد شد. اجرای این قانون، آرامش و امنیت را از خانواده‌ها سلب خواهد کرد؛ چطور ممکن است پاکدامنی را با جریمه و مجازات تقویت کنیم؟ تا کنون مصوبات مشابهی وجود داشته است، آیا مؤثر بوده است؟ از جمله: «راهبردهای گسترش فرهنگ عفاف» مصوب جلسه ۵۶۶ شورای عالی انقلاب فرهنگی سال ۱۳۸۴؛ بخشنامه‌های مختلف مربوط به رعایت ظواهر شرعی و حجاب اسلامی در محیط کار؛ ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی، بخش تعزیرات که جریمه نقدی، حبس و شلاق برای عدم رعایت حجاب در معابر و انظار عمومی پیش‌بینی کرده است؛
چگونه است که لایحه خشونت علیه زنان با گذشت ۱۱ سال از زمان تدوین در دولت نهم، با وجود تکلیف قانون برنامه چهارم توسعه، تا کنون تصویب نشده اما چنین قانون ناروایی، با این معایب متعدد و تأثیرات ناگوار، با این سرعت تصویب شده است؟
با عنایت به اینکه مواضع شما در دوره انتخابات و پس از پیروزی، حکایت از این داشت که در برابر تندروی‌ها، تبعیض و ظلم به مردم مقاومت می‌کنید، امیدواریم بر عهد خود پایدار بمانید و ترتیبی اتخاذ کنید تا از اجرای قانون مذکور و آثار مخرب آن جلوگیری شود.
موفق شد
