وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
جناب آقای دکتر ظفرقندی
با سلام و احترام
پیرو تصویب قانونی شدن احتساب دوره دستیاری به عنوان شغل که لازمهی ایجاد انگیزش برای ورود به این دوره و جلوگیری از بحران کمبود متخصصین علوم پزشکی در کشور طبق فرمایشات اخیر حضرتعالی اثبات شد که فقط این مورد کافی نبوده و به جز ۳ رشته تخصصی در چندین رشته، جایگاه خالی دستیار وجود دارد و این زنگ خطر بروز فاجعهای در حدود ۱۰ سال آینده خواهد بود، بنابراین این مسأله که فعلاً هنوز و از تمام ابعاد بهصورت ممتد و مداوم و رفع نیازها و مشکلات ساختاری و قوانین، بعضاً نام همگون یک کارگروهی با پشتکار و پشتیبانی وزارتخانه و نظام پزشکی، وزارت رفاه و وزارت کشور و نیز تعامل با کمسیون بهداشت و درمان مجلس نمایندگان شورای اسلامی، سازمان برنامه و بودجه و سازمان امور مالیاتی را میطلبد؛ ابعاد وسیعتری که هنوز به عنوان مانع برای ایجاد انگیزه در پزشکان و ورود به دوره دستیاری میباشد شامل:
۱- اخذ تعهدات اجباری محضری در هر نوع سهمیه پذیرشی که حتی متن و الفاظ آن تحمیلی و جبری، تحقیری و تهدیدی است که حذف کامل از کلیه سهمیهها را میطلبد؛
۲- پرداختهای بسیار کم به پزشکان اعم از متخصص و عمومی که به هیچ عنوان مکفی برای گذراندن زندگی یک پزشک متخصص نمیباشد، که لازمه آن پرداخت چندین برابر نسبت به پرداخت فعلی را میطلبد؛
۳- تخریب جایگاه اجتماعی جامعه پزشکی و نوعی بدبینی عامه به این قشر که منجر به صلب اعتماد به درمانگر و در نهایت به ضرر بیمار به دلیل اتلاف وقت، مخصوصاً در موارد اورژانس میگردد و بعضاً به شکایتهای بی مورد که جز دلسردی پزشک چیزی به ارمغان نمیآورد که نیازمند تصحیح آن با نظارت و کنترل و تولید محتوای رسانهای و فضای مجازی است؛
۴- ایجاد و افزایش موارد انگیزشی و قدردانی و دیدن نکات مثبت به جای موارد اجباری و تهدیدی و تحقیری برای پزشکان، مخصوصاً متخصصین و نیز فزونی در پرداخت به متخصص بر اساس پوشش محل محروم جهت ارائه خدمات تخصصی آن منطقه بهصورت تمایلی برای افزایش دریافتی، نه پر کردن آنها با جبر تعهدات و نیز عدم دریافت هر گونه مالیات از کلیه مراکز و فعالیت پزشکی در مراکز دولتی، بدلیل اینکه در مراکز دولتی، اقدامات درمانی با تعرفه حداقلی و بسته به نیاز منطقه و مردم و استان بوده و ارائه خدمات پزشکی به جهت حفظ جان یک بیمار مثل تصادفی که آسیبدیده بخاطر بی احتیاطی و عدم ایمنی کامل خودرو و بعضاً جاده، چه مالیاتی به عدالت و انصاف بر آن باید اعمال شود؟!
و یک معضل دیگر، نفوذ و قدرت سازمانهای بیمه و تأثیر قوانین وضع شده توسط آنها یا با اعلام فشارشان و پرداخت تاوان قوانین منفعتطلبانه بیمهای توسط وزارت بهداشت که تشعشع آن کلیه کادر درمان را در بر میگیرد.
اگر به مافوق که اهم مسائل بوده و موارد خورد دیگر بهصورت جدی و همزمان ورود نشود، به جز مهاجرت روزافزون و خالی ماندن دورههای گوناگون و عدم تمکین از تعهدات اجباری انتظار هیچ چیز دیگر نیست و در میانمدت مجبور به پرداخت هزینههای گزاف جهت ورود متخصص به کشور یا اعزام برای درمان خواهیم شد.
در نهایت، همگان یادشان باشد که در شروع و اوج بحران کرونا در کشور که اسم آن هم ترسناک به نظر میرسید، ما جامعه پزشکی جان بر کف در خط مقدم در مواجهه مستقیم با بیماران کرونا با کمترین تجهیزات مورد نیاز در ابتدا بودیم، مدافعان سلامت کشور عزیزمان شهید هم دادند؛ لطفا به دست فراموشی سپرده نشود.