جناب آقای علیرضا کاظمی
سرپرست محترم آموزش و پرورش
سلام علیکم
احتراماً به اطلاع می‌رساند کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در اساسنامه خود یک شرکت دولتی وابسته به وزارت آموزش و پرورش است؛ سازمانی فرهنگی، آموزشی و تربیتی که سال‌هاست نام و عنوانش در تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان این مرزوبوم درخشیده است و هنرمندان بزرگی از دامن پرمِهر آن برخاسته‌اند؛ اما این خوش‌نامی حاصل سال‌ها تلاش مربیان زحمتکش و صبور مراکز کانون است. در این میان، تخصصی‌ترین بخش‌های کانون که آموزش‌های هنری و ادبی هستند، بر عهده مربیان حق‌التدریس است و کارگاه‌‌های اصلی و تخصصی کانون را فقط مربیان حق‌التدریسی برگزار می‌کنند.
بسیاری از این مربیان که سابقه بیش از یک و دو دهه فعالیت را در کانون دارند، همواره نسبت به آن‌ها کم‌لطفی صورت گرفته است. آنان سال‌هاست خواهان تبدیل وضعیت هستند و با بیمه ناقص، حقوق اندک، بدون مزایایی مانند اضافه کار، حق اولاد و عائله‌مندی، حق بدی آب‌وهوا، حق مناطق مرزی، حق ایاب‌وذهاب و تمام حقوق دیگر و با عیدی و پاداش ناقص و ناچیز که آن هم در سال‌های دورتر اصلاً پرداخت نشده فعالیت می‌کنند که حالا هم یک سال است به بهانه کرونا و افزایش حقوق نیروهای رسمی و پیمانی، پرداخت همان را هم قطع کرده‌اند.
در سال ۱۳۹۳ بدون هماهنگی و مشورت با این نیروها، عنوان «مربی حق‌التدریس» از حکم‌های کارگزینی آنان حذف و عنوان «مربی پارهوقت» به آنان اطلاق شد که در نتیجه باعث شد این مربیان زحمتکش همراه با معلمان حق‌التدریسی آموزش و پرورش تبدیل وضعیت نشوند. آیا سزاوار است مربیانی که در ماه، ۱۲۰ ساعت در خدمت یک سازمان هستند و شش روز در هفته در محل کار خود مشغول کارند یا مربیان ۳۰ ساعته و ۶۰ ساعته حق التدریس کانون، فارغ از ساعت کاری به صورت تمام وقت درخدمت کانون فعالیت کنند و عشق به تربیت و پرورش فرزندان این سرزمین اجازه ندهد ذهن خود را معطوف مشاغل دیگر نمایند، مربی پارهوقت نامیده شوند و از حقوق اولیه خود محروم باشند؟ حتی در این میان، مربیان حق‌التدریسی هستند که همسرانشان یا خودشان از خانواده جانباز، شهدا و ایثارگر هستند اما توجهی به مدارک آن‌ها نمی‌شود و دست این عده را نیز از هرچه راه‌های تبدیل وضعیت است بسته‌اند.
مربیان متخصص ادبی و هنری که بار اصلی فعالیت‌های تخصصی کانون را به دوش می‌کشند و هرکدام در رشته تخصصی خود بسیار آموزش‌دیده و باتجربه‌اند اما تحت هیچ نوع حمایت مادی قرار نمی‌گیرند. چگونه یک مربی آقا که مسئول تأمین مخارج زندگی خانواده است، درحالیکه شش روز در هفته در خدمت کانون و بچه‌های عضو کانون است با این حقوق ناچیز در این وضعیت دشوار تأمین‌کننده مالی خانواده‌اش باشد؟ چگونه یک مربی که چندین سال است با عشق فعالیت کرده و حالا حتی برای استخدام در سایر دستگاه‌ها واجد شرایط سنی نیست با این سابقه و تخصص و حقوق اندک به فعالیت ادامه دهد؟
خوشبختانه سال گذشته حقوق و دستمزد همکاران رسمی و پیمانی کانون با افزایش حقوق ۵۰ درصدی همراه بود و امسال نیز نیروهای قراردادی به اتفاق سایر همکاران رسمی و پیمانی افزایش‌های بیش از ۴۰ درصدی داشتند اما نه سال گذشته و نه امسال، مربیان حق‌التدریسی مشمول افزایش حقوق ها نشدند. مربیان خانم در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان حق مرخصی زایمان ندارند و توجهی به نقش مادری آن‌ها نشده است و گاهی مجبورند در یک روز به دو تا سه مرکز در مکان‌های دور مراجعه کنند و کودکان خود را به سختی همراه ببرند یا در خانه تنها بگذارند. هیچ هزینه ایاب‌وذهابی هم به این مربیان و مربیان آقا تعلق نمی‌گیرد. حتی حقوق آن‌ها در برخی استان‌ها در شرایط شیوع کرونا ناقص پرداخت شده، آن هم با وجود فعالیت‌های مجازی فراوانِ این مربیان که نمود آن در سایت و سامانه‌های اینترنتی کانون و فضای مجازی عیان است.
در همه‌گیری کرونا مربیان حق‌التدریسی یا به زعمِ کانونی‌ها «مربیان پارهوقت» بار اصلی فعالیت‌های مجازی و آنلاین کانون را به دوش می‌کشند و سزاوار نیست این مربیان پرتلاش متواضعانه کار کنند و حقوق و مزایای مناسب دریافت نکنند. عاجزانه درخواست داریم وضعیت معیشتی، تبدیل وضعیت و افزایش حقوق و مزایای ما را پیگیری نمایید تا ما مربیان حق‌التدریس کانون پرورش فکری هم مانند معلمان حق‌التدریسی آموزش وپرورش، نهضتی‌ها و حق‌التدریسی‌های سازمان‌های دیگر تبدیل یا تعیین وضعیت شویم؛ چراکه ادامه زندگی در چنین شرایطی برای ما غیرممکن شده است.
با تشکر و احترام
موفق شد
