وزیر محترم آموزش و پرورش
با سلام و احترام،
ما جمعی از معلمان مقطع ابتدایی، با دغدغهای مشترک و دردمندانه، این نامه را خدمت شما تقدیم میکنیم. قلب تپنده آموزشوپرورش، معلمان هستند و امروز، این قلب از سنگینی بار وظایف غیرآموزشی به درد آمده است. طرحهای مختلفی مانند شهاب، نماد و غربالگری، اگرچه در ظاهر اهداف ارزشمندی را دنبال میکنند، اما در عمل، وقت و انرژی گرانبهای معلمان ابتدایی را به خود اختصاص داده و ما را از رسالت اصلی خود، یعنی آموزش و پرورش نسل آینده بازداشتهاند.
اجرای این طرحها، که اغلب با صرف زمان طولانی، ورود اطلاعات و پیگیریهای اداری طاقتفرسا همراه است، معلمان ابتدایی را با مشکلات متعددی روبهرو ساخته است. علاوه بر این، معلمان ابتدایی باید به وظایفی مانند بررسی پوشه کار دانشآموزان، امضای کتابها، تصحیح اوراق چند درس از ۳۰ دانشآموز، کاغذ بازی و مستندسازیهای وقتگیر، رسیدگی به امور مربوط به طرح خیرین، طرح دوری (که خود دارای معایبی است) و شرکت در برنامههایی مانند “پنجشنبههای طلایی” و طرح حامی (که فقط در دوره ابتدایی انجام میشود) نیز بپردازند. همچنین، یک معلم ابتدایی در وضعیت معمول باید پاسخگوی ۳۰ خانواده با مشکلات گوناگون باشد و گاهی نقش روانشناس را نیز ایفا کند.
بسیاری از ما، به دلیل ساعتهای طولانی نشستن پشت کامپیوتر و کار با دادهها، دچار عوارضی مانند آرتروز گردن، ضعف بینایی، سردردهای مزمن و مشکلات اسکلتی-عضلانی شدهایم. این در حالی است که حتی پس از پایان ساعات کاری مدرسه، حجم کارهای اداری و پیگیریهای طرحها، ما را در خانه نیز رها نکرده و فرصت استراحت و تجدید قوا را از ما میگیرد.
ما معلمان ابتدایی، بر این باوریم که مهمترین وظیفه ما، آموزش باکیفیت و بهروز به دانشآموزان است. ما میخواهیم وقت خود را صرف مطالعه، تحقیق، بهروزرسانی دانش و مهارتهای تدریس و طراحی فعالیتهای خلاقانه و جذاب برای یادگیری بهتر دانشآموزان کنیم. ما میخواهیم با تمام توان به رشد و شکوفایی استعدادهای فرزندان این مرز و بوم کمک کنیم. اما متأسفانه، حجم بالای کارهای غیرآموزشی، این فرصت را از ما گرفته است.
لذا از جنابعالی، بهعنوان عالیترین مقام آموزش کشور، استدعا داریم تا با نگاهی دلسوزانه و کارشناسانه، نسبت به حذف طرحهای وقتگیر و طاقتفرسایی مانند شهاب، نماد و غربالگری (که هر کدام شامل چندین گویه و گزینه است) از حیطه وظایف معلمان ابتدایی دستور اقدام صادر فرمایید. این امر نه تنها به حفظ سلامت جسمی و روحی معلمان کمک میکند، بلکه فرصت لازم برای ارتقای کیفیت آموزش و پرورش را نیز فراهم خواهد آورد.
با امید به فردایی روشنتر برای آموزش و پرورش کشور.