سرکار خانم انسیه خزعلی
معاون محترم امور زنان و خانواده نهاد ریاست جمهوری
سرکار خانم فاطمه قاسم‌پور
ریاست محترم فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی
با سلام
اینجانبان، مادران این سرزمین که ناگزیر به جدایی از همسر خود شده‌ایم، اعلام می‌داریم که رنج پرورش هفت سال نخست کودک بسیار دشوار است و چنانچه رنج اندیشیدن به جدایی از فرزند دلبندمان پس از هفت سال نیز به آن افزوده شود، ظلمی است ناروا بر مادران این سرزمین؛ همان مادرانی که خداوند دامان آنان را برای پرورش فرزند انتخاب کرده و به پاس لطیف بودن طبع و احساس زنانگی و سعه صدر بی‌شمار برای تربیت فرزندان از هیچ فداکاری و ایثاری دریغ نمیکنند. از سوی دیگر، جدایی از مادر، آن هم به اجبار، تنها به علت قانونی خشک و انعطاف‌ناپذیر که حداقل انتخاب پدر یا مادر را پس از هفت سالگی به رأی و نظر فرزند نمی‌سپارد که فرزند خود با توجه به دلبستگی و احساس تعلق به پدر و مادرش، زندگی با یکی را برگزیند، ظلم به کودک است.
ما، امضاکنندگان این کارزار، درخواست داریم نه با نگاهی مردسالارانه، بلکه با نگاهی ژرف‌اندیشانه به این حقیقت بنگرید که جدایی مادر و فرزند پس از هفت سالگی به نفع هیچکس، خصوصاً فرزند صغیر هفت ساله که طبعاً به مادرش دلبستگی دارد و تا هفت سالگی در دامان پرمهر مادر پرورش یافته، نیست. لذا درخواست داریم بازنگری در این قانون را پیگیری فرمایید.
با تشکر
موفق شد
ویژه
