ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
رئیس و نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی
ریاست محترم دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
با سلام و احترام،
آیا بهورزان، سربازان بی‌ادعای خط مقدم نظام سلامت، را می‌شناسید؟ کسانی که با دستان خالی، همراه مردم و جناب آقای پزشکیان، خانه‌های بهداشت را با هزار امید ساختند. نیروهایی که با همه توان و کمترین امکانات، برای پیشبرد اهداف و برنامه‌های وزارت بهداشت، در دوردست‌ترین روستاها و شهرهای ایران، جان پای کار بوده و هستند.
ما زیر بار مسئولیت‌ها و نادیده‌گیری‌ها، فرسوده و خسته شده‌ایم. کمبود نیرو، تحقیر و تبعیض و تحمیل برنامه‌های گوناگون از یک سو و پرداختی‌های ناچیز از سوی دیگر، انگیزه‌ای برای‌مان نگذاشته است.
آیا در زمان حساس کنونی، وقت آن نرسیده که خواسته‌های صنفی و به حق ما بهورزان، از جمله احتساب دو سال آموزشی به سنوات کاری، پرداخت ترمیم حقوق، تخصیص اضافه‌کاری درخور، پرداخت کارانه، حق مسکن و لباس، نیز برآورده شوند؟
پیشاپیش از همکاری و توجه شما سپاسگزاریم.
موفق شد
ویژه
