وزیر محترم میراث فرهنگی
جناب آقای دکتر سید رضا صالح امیری
با سلام و احترام
همانطور که می‌دانید، مقبره و ساختمان آرامگاه آبش خاتون، اولین حکمران زن فارس با بیش از ۸۰۰ سال قدمت، طی سه دهه گذشته مورد بی‌مهری قرار گرفته و درب ورودی ساختمان مقبره با آجر و سیمان مسدود شده و بنا به حال خود رها شده است؛ حال آنکه این ساختمان در سال ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران شماره ثبت گرفته بود، سال‌ها قبل از آنکه بسیاری از بناهای مورد توجه امروز، ثبت ملی شوند.
به گفته کارشناسان میراث فرهنگی، این بنا سه طبقه و از بیرون و داخل دارای کاشی‌کاری‌ها و معرق‌هایی بوده که با آیات قرآنی زیور داده شده است؛ آیاتی که با خط زیبای ثلث و ریحانی نوشته شده‌اند.
این بنا متأسفانه مسیر اضمحلال کامل را با سرعت طی می‌کند و بعد از سه دهه بی‌توجهی و کم‌مهری، طبقه‌های فوقانی فروریخته و اثری از کاشی‌های زیبا نیست؛ اگرچه هنوز همسایه‌های آبش خاتون با دیده احترام به صاحب مقبره می‌نگرند و دلشان برای روزهای رونق آن تنگ شده است.
در حال حاضر، این مقبره در داخل پارک قرار گرفته و متأسفانه کاشی‌کاری‌های معرق نمای بیرونی در حال تخریب است و به علت اینکه پناهگاه معتادین متهاجر شده، نما را آتش زده و سیاه رنگ کرده‌اند.
بر اساس اعلام میراث فرهنگی فارس، از سال ۸۴ مرمت بنای مقبره آبش خاتون آغاز شده است؛ اسناد و اخبار هم نشان می‌دهد که سال ۹۰ شهردار وقت منطقه ۲ شیراز و مدیرکل وقت میراث فرهنگی فارس بر لزوم تداوم مرمت تا خارج شدن آبش خاتون از انزوا تأکید داشتند.
اما تصاویر حال حاضر این بنا و مقایسه آن با تصاویر برداشته شده در سال ۱۳۸۹ نشان می‌دهد که اگر به داد این بنای تاریخی نرسیم، چیزی از آن باقی نخواهد ماند و مانند سالیان گذشته، مقبره این بانوی نیکوکار همچنان در انزوا قرار دارد.
بنای آرامگاه آبش خاتون البته بنایی اوقافی محسوب می‌شود و براساس قانون، مرمت چنین بناهایی باید با همکاری اوقاف انجام شود؛ از طرفی، همراهی شهرداری نیز لازمه تسریع در حرکت میراث فرهنگی برای به‌کارگیری مرمتکاران ماهر و انجام کامل کار مرمت است.
تردید نباید داشت که آرامگاه آبش‌خاتون و سایر بناهای تاریخی و جذاب شیراز می‌تواند در جذب گردشگران تأثیرگذار باشد و باید برای آیندگان باقی بماند. خواهشمند است دستور لازم را در این زمینه صادر فرمایید.
با تشکر و احترام
موفق شد
ویژه
