جناب آقای دکتر صالحی امیری
وزیر محترم میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
با سلام و احترام؛
همان‌گونه که می‌دانید، بناهای تاریخی و محوطه‌های باستانی در هر منطقه‌ای روایت‌گر هویت فرهنگی مردم آن منطقه بوده و به لحاظ ارائه پیشینه اجتماعی، کسب تجربه، بررسی ویژگی اقوام، طبیعت و خیلی موارد دیگر برای الگو‌سازی رفتار افراد، جذب گردشگر، ورود ارز، سرمایه‌گذاری اقتصادی، آمایش سرزمین و توسعه پایدار حائز اهمیت فراوان می‌باشد.
آثار تاریخی در نظرآباد به‌دلیل عجین شدن با شرایط اقلیمی و نوع معماری متعلق به هزاران سال پیش، محققان و گردشگران بیشتری را به خود جذب نموده و می‌تواند اقتصاد منطقه‌ای را بهبود بخشد و در این میان محوطه ازبکی به لحاظ داشتن آثاری از ۹۰۰۰ سال پیش واجد ارزشی ویژه در سطح کشور است. محوطه‌ای بی‌بدیل که سال‌ها بی‌مهری اشخاص حقیقی و حقوقی، خصوصاً در چند سال اخیر، آسیب جدی و نابخشودنی به آن وارد آورده است و عدم مدیریت بهینه روی پیکره بی‌جان این میراث هزاره‌های دور حالتی را در ذهن متبادر ساخته است که گویا آثار باستانی در نظرگاه و برنامه‌ریزی اداری مدیران میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مورد توجه نیست و این در حالی است که دشت نظرآباد پتانسیل فوق‌العاده‌ای در جذب گردشگر از طریق محوطه‌های باستانی دارد. شرایطی که امروز در محوطه ازبکی می‌بینیم، زخم بی‌برنامگی و برنامه‌های تب‌گونه و هیجانی است، از جمله آشفتگی در برنامه‌ریزی‌ها، برگزاری جشن آش و خوراک و...، عدم پیگیری پرونده ثبت جهانی، علیرغم داشتن ظرفیتی بیشتر از سایر پرونده‌های ثبتی و... که محوطه را به سوی نابودی پیش می‌برد و اقدام تعجب‌برانگیز اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان البرز در کاوش مجدد، در صورتی که مهم‌ترین فصول تحقیقات و کاوش توسط دانشمند پرتلاش عرصه باستان‌شناسی، پروفسور یوسف مجیدزاده، صورت گرفته و گزارش مفصل و جامع آن نیز توسط ایشان ارائه شده است.
جناب آقای دکتر صالحی امیری؛ ما و همه علاقمندان ایران سرفراز شرایط کنونی کشور را درک می‌کنیم، اما آنچه که برای همه ما اهمیت دارد این است که شرایط، مسئولیت مهم حفاظت از آثار تاریخی و محوطه‌های باستانی را نباید در محاق قرار دهد و اعتقاد راسخ داریم اگر تعهد و تخصص در کنار عشق به مواریث ملموس و ناملموس قرار گیرد، شرایط بهتر خواهد شد. شما خوب می‌دانید که استان البرز، علیرغم جدیدالتأسیس بودن از نظر محوطه‌های باستانی متعلق به هزاران سال پیش، گران‌سنگ بوده و برخی از آن‌ها را می‌توان به تنهایی نماد تمدن بشری به شمار آورد و حال جای سئوال دارد و آن این‌که چرا برنامه‌ریزی درست و رفتار عقلایی حلقه گم‌شده مدیریت محوطه‌هاست؟ آیا درست است که آثار و ابنیه تاریخی ما به طرز سخره‌آوری رها شود؟ آیا این رفتار با سیاست‌های فرهنگی اقتصادی نظام و دولت چهاردهم سنخیتی دارد؟ مهجوریت و غربت جانکاه یک محوطه مهم، آیا حفاظت از آثار تاریخی است؟ آیا رفتارهای هیجانی برخی افراد از سال‌های نه چندان دور تا به امروز پسندیده است؟ آن‌هم در شرایطی که چنین رفتار زننده‌ای برای بارها تکرار شده است و هر بار که مطلبی درج می‌شود و تذکری داده می‌شود با عکس‌العمل‌های نامتعارف روبه‌رو می‌شود! و آیا و خیلی پرسش‌های دیگر که پاسخ درست و عملی به آن‌ها قطعاً وضعیت بغرنج این استان و محوطه‌های باستانی آن را از بن‌بست کنونی خارج خواهد نمود.
بی‌شک وضع حالیه کشور برای همگان قابل درک است، اما آنچه که قابل درک نیست نوع برخورد با وضعیت اماکن و محوطه‌های مهم استان و همچنین عدم پاسخ متولیان امر به نقدهای فعالان مدنی می‌باشد. لذا ما به عنوان عضوی از جامعه فرهنگی کشور مجدانه از شما خواستاریم، ضمن دستور رسیدگی عاجل به بررسی شرایط و راه‌اندازی جدی و ستادی دبیرخانه ثبت جهانی این محوطه ارزشمند که از سرمایه‌های فاخر کشور و دنیا به شمار می‌رود، شرایطی نیز فراهم آورید تا از تمامی ظرفیت‌های قانونی برای حفاظت از محوطه‌های باستانی بهره گرفته شود.
- محل کشف اولین خشت دست‌ساز بشر
- استفاده از سیمان برای اولین بار در تاریخ بشریت
- توالی دوره‌های باستانی از ۹۰۰۰ سال پیش تا اوایل قاجار
- لوح همکاری اقتصادی بین ساکنان ازبکی و شوش باستان در ۶۰۰۰ سال پیش، معروف به لوح آغاز عیلامی
با احترام
موفق شد
ویژه
