خانم‌ها و آقایان هنرمند
اعضای محترم خانه موسیقی
هرچه بود گذشت؛ مجامع ۱۴۰۰ را می‌گوییم. وگرنه که بیش از ۲۰ سال از تاسیس نهاد خانه موسیقی گذشته و این نهاد به دوران جوانی‌اش پا گذارده و نیازمند راهگشایی و راهبری است. اکنون به سمت میانسالی می‌رود و ضرورت‌ها و الزامات اجتماعی، فرهنگی و صنفی طلب می‌کند که فارغ از میزان مشارکت و غافل از مقدار بی‌انگیزگی‌ها و کم‌همتی‌هایمان به هدف به سوی کمال این خانه بپردازیم.
خانه موسیقی جوانی بود که طفولیت و نوجوانی‌اش را چندان راحت طی نکرد و با هیچ امکانات و کمترین ملزومات کار و موفقیت‌های نسبی خود را پیش برد. به عنوان جمعی از همراهان در این عرصه سخنانی داریم با شما که چکیده جمع بزرگ قریب به ۱۷۰۰۰ عضو فعال و غیرفعال هستید.
امروز را نه داستانی است نه خاطره‌ای که عین واقعیت است و شرح وقایع که چه می‌گذرد بر حال و احوالات هنرمندان عضو. همان‌هایی که در تعدادی اندک آمدند و بیشتر نیامدند و رای خود را هرچند کم تعداد به شما تقدیم نمودند. که لازم بود اما کافی نه. این حضور یک عرف و عادت اداری و تشکیلاتی است و بر همین هم سپاس که کار ادامه حیات خانه خودشان را بر روال معمول و ریل انداختند. صد البته که تحلیل و تفسیر این نوع انتخابات را به وقتی دیگر و جای دیگر موکول می‌کنیم.
هنرمندان گرانقدر،
کمی دیرتر در مجمعی ۵۰ نفره متشکل از نمایندگان برگزیده مرتبط با ۱۰ کانون خانه می‌نشینید و ۷ عضو هیئت‌مدیره را برمی‌گزینید که سپس آن‌ها مدیرعامل و سکاندار اجرایی را انتخاب و راهی کار و اقدام نمایند.
اکنون چند نکته صرف یادآوری و تأکید برای آن روز از سوی ما ایفاد می‌گردد که حجت از سوی علاقه‌مندان و دلسوزان ادا شده باشد:
۱. نیاز ایجاد نگرشی جدید در راستای تعریف نوینی از خانه موسیقی و شرح وظایف، دستورات کار و انتظارات جامعه آوازی و مردم.
۲. ضرورت برنامه‌ریزی اساسی، واقع‌بینانه و دست‌یافتنی در راستای رسیدن به خودکفایی اقتصادی خانه.
۳. تجدید نظر و اقدام عملی اساسی به منظور ایجاد واحد روابط عمومی قوی به جهت دستیابی به هدف عالی و شایسته ارتباط حداکثری و گسترده با تمام اعضا در سراسر ایران.
بدیهی است در شرایط عادی که جامعه نرمال و طبیعی است، انتظاراتی چنین از موسسه‌ای فرهنگی-هنری چون «خانه موسیقی» معقول و ضروری نیست، ولیکن با نگاهی به روند ۴۰ سال گذشته، وضعیت فعلی و نتایج و موجودی‌‌هایمان، می‌توان به اصلاح، حرکت، پیشرفت و دستیابی هنرمند به نیازهای اجتماعی، رفاهی صنفی خود امیدوار بود، مگر با چشم‌پوشی، اغماض و تعارف، تشریف و مصلحت‌اندیشی و محافظه‌کاری‌‌های معمول و همیشگی که چهار دهه گریبان ما را گرفته است.
بدین دلایل ما به سهم خود و بنا بر وجود فراوان دغدغه و نگرانی‌های جاری، به شما برگزیدگان مجامع ده‌گانه سال ۱۴۰۰ خانه موسیقی اعلام می‌داریم که فرصتی چون اکنون، برای تک‌تک اعضای مجمع عمومی پیش رو ممکن است هرگز فراهم نگردد که با واقع‌بینی، صبر، آگاهی، همت و البته تلاش و امید و اقدام به موقع دست به کاری زنید که غصه سرآید.
مجمع آتی و قریب‌الوقوع «خانه موسیقی» که جهت انتخاب هفت تن از اعضای هیئت‌مدیره و بازرسی اصلی تشکیل می‌گردد، می‌تواند تنها به برگزاری یک مجمع عادی و معمول ختم نشود و در دستور کار خویش، حتی بیش از یک جلسه شتابزده و محدود به اهدافی چون برنامه پیشنهادی فوق‌الذکر و هرآنچه را که لازم، ضروری و دست‌یافتنی می‌یابد، قرار دهد و موارد مهمی را به تصویب، ابلاغ و اجرا کشاند و کسانی را که واقعا قدرت خدمت، همت کار اجرایی و اعتقاد به خستگی‌ناپذیری دارند، به میدان خدمت بکشاند.
انتخاب اعضای هیئت‌مدیره‌‌‌ای که آمادگی، اعتقاد، توانایی، اراده و همت انجام چنین دستور کاری را دارند می‌تواند موثر و کارگشا باشد و راه را برای بررسی دقیق، کارشناسانه و عملیاتی انتخاب مدیرعامل بعدی و سکاندار اجرایی خانه موسیقی فراهم می‌نماید.
انتخابی که می‌تواند با دقت تمام و حوصله، بدون شتاب و تعصب شخصی، در روندی منطقی، کارشناسی شده و عادلانه و پس از دریافت بیوگرافی و برنامه کاندیدای مدیرعاملی انجام پذیرد.
تجربه‌ای که در دوره قبل البته به شکل نه‌چندان جدی و سطحی و تشریفاتی تجربه گردید. افراد مدعی و توانمند و آگاه و آماده پذیرش چنین سمت مهم و کلیدی، نسبت به انتخاب نهایی «مدیرعامل» اقدام نماید.
شاید بتوانیم امید داشته باشیم که در سایه خرد و اندیشه و واقع‌بینی و بدون دخالت احساسات هنری لطیف و ظریف معمول به دور از تعارفات و تشریفات مرسوم، به شهر کوچک هنرمندان موسیقی و خانه خود، سر و سامانی دهیم و با اراده و همت شگفت‌انگیز دست‌هایمان، به آینده این قشر تلاشگر و زحمتکش ایرانی خدمت کنیم که:
به غمخوارگی چون سرانگشت من
نخارد کس اندر جهان پشت من
موفق شد
ویژه
