وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
ریاست محترم کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی
با سلام و دعای خیر؛
مرقومه حاضر گوشه‌ای کوچک از جمله دغدغه‌هایی است که از سوی اینجانبان به عنوان دستیاران مطرح می‌گردد؛ گلایه‌هایی از سختی کار، شیفت‌های طولانی، حقوق اندک و آینده‌ای نامعلوم…
عالیجناب؛ حکایت مصائب و مشکلات ما دستیاران پزشکی به اندازه دنیایی از حسرت‌هاست؛ این شرایط در حالی است که بسیاری از واقعیت‌های دوره دستیاری تخصصی بر مسئولان محترم پوشیده است. حکایت سختی‌های ما دستیاران تنها روایت یک بیمارستان و یک رشته تخصصی نیست بلکه مختص تمام رشته‌های تخصصی این دوره است. با وجود اتفاق‌های غیرقابل جبران، ما دانشجویان دوره دستیاری معتقدیم شواهدی مبنی بر اینکه مقامات دانشگاه علوم پزشکی و وزارت بهداشت درصدد تحقیق و بررسی علل این اتفاق‌های ناگوار برآمده باشند، وجود ندارد.
عالیجناب؛ همان‌گونه که مستحضرید دستیاران در صف اول ارائه خدمات درمانی قرار دارند و به همین دلیل از نظر مواجهه با خطرات و ابتلاء به بیماری‌های واگیردار در صف مقدم قرار دارند. دستیاران پزشکی در روز و نیمه شب در بیمارستان‌ها حضور دارند و در صف مقدم ارائه خدمات هستند. اگرچه ما دستیاران پزشکی از آموزش رایگان برخورداریم، اما به طور تقریبی نیم تا دو برابر دوران تحصیل خود را در هر محلی که وزارت بهداشت مشخص می‌کند، پشت سر می‌گذاریم. ما حق اشتغال در طول دوره دستیاری را نداشته و در قبال آموزشی که می‌بینیم با کمترین دریافتی ساعت‌ها وظیفه اصلی درمان در بیمارستان‌ها را به عهده داریم. بیمارستان‌ها به دلیل ارزان بودن نیروی کار ترجیح می‌دهند از ما دستیاران دوره پزشکی استفاده کنند و عملکرد بیمارستان‌ها از سوی ما دانشجویان به نوعی بهره‌کشی قلمداد می‌گردد. متاسفانه ناگزیریم به این سختی‌ها تن دهیم تا بتوانیم مدرک تحصیلی خود را به دست آوریم.
ما دستیاران پزشکی بخش عمده‌ای از زندگی خود را در محیط‌های دانشگاهی و بیمارستانی و درمانی سپری می‌کنیم و چالش‌های متعددی را در این مسیر تجربه خواهیم کرد. اگرچه مسئولان وزارت بهداشت درباره بهبود حقوق دستیاران وعده‌هایی داده‌اند، اما ما دانشجویان دوره دستیاری تخصصی همچنان نسبت به مسائل معیشتی در زمان تحصیل خود دغدغه داریم و با توجه به وعده‌های پیشین که هیچ‌گاه محقق نگردیده‌اند، حقیقتاً امیدی به تحقق این وعده‌ها نیز نداریم.
(اگر ما را به عنوان دانشجو می‌شناسند، به چه دلیل در صورت بروز مشکلی تخصصی و احراز قصور می‌بایست دیه پرداخت نماییم؟ با دقت نظر در معنای کلمه دانشجو به این مهم پی‌خواهیم برد که دانشجو شخصی است که در حال فراگیری دانش در یک رشته و زمینه خاص می‌باشد و اگر این تعریف را بپذیریم به این نتیجه خواهیم رسید که نمی‌بایست قصور صورت گرفته را به دانشجو منتسب نمود. در غیر این صورت، اگر رزیدنت را دانشجو ندانیم و نظر به این داشته باشیم که در صورت قصور می‌بایست به زیان‌دیده دیه پرداخت نماید، پس در مقابل نیز می‌بایست حقوق رزیدنت‌ها بسیار بالاتر از میزان حاضر باشد). این در حالی است که اگر تحصیلات ما تمام وقت نبود می‌توانستیم به عنوان یک پزشکی عمومی هم جای دیگری کار کنیم و وضعیت اقتصادی خود را بهبود ببخشیم؛ لذا بازنگری قوانین آموزشی و کاهش اختیارات بی‌حد و مرز گروه آموزشی در زمینه معرفی به ارتقا دستیاران و دیگر مسائل صنفی تا حد قابل توجهی می‌تواند از میزان مشکلات ما دستیاران بکاهد.
بنابراین به نظر می‌رسد با توجه به وضعیت اقتصادی حاکم بر جامعه و مرگ‌های اخیر همکاران دستیار، وضعیت معیشتی و شغلی ما دستیاران متناسب با شرایط روزانه تورم نیازمند بازنگری و توجه ویژه است.
بناء علیهذا؛
اگر خطا و قصوری در عرائض یا طغیان ناصوابی در قلم ملاحظه فرمودید، به بزرگواری مورد تعافی قرار دهید.
تقریباً موقع را مغتنم شمرده احترامات فائقه را تجدید می‌نماییم.
از صبر و حوصله آن مقامات محترم و عالی‌قدر تشکر می‌کنم.
ان ارید الا الاصلاح ما استطع و ما توفیقی الا بالله، علیه توکلت و الیه‌انیب.
موفق شد
ویژه
