بسمه تعالی
وزیر محترم راه و شهرسازی
استاندار محترم استان خوزستان
با سلام و احترام؛
ما مردم شریف و رنج‌کشیده‌ی آبادان، از دیاری سخن می‌گوییم که زمانی نگین خوزستان و مایه‌ی افتخار ایران بود. شهری که با تاریخ، فرهنگ، مقاومت و غیرت مردمانش شناخته می‌شود. شهری که هنوز هم قلب‌هایی زنده، باوفا و پر از عشق به خاک وطن در آن می‌تپد.
اما امروز، آبادان ما زخمی‌ست. زخمی از بی‌توجهی، از کم‌کاری، از بی‌مسئولیتی نهادهایی که باید برای رفاه، زیبایی و آسایش این شهر گام‌های عملی برمی‌داشتند.
وجود زباله در خیابان‌های شهر، فاضلاب‌های رها شده، آسفالت‌های فرسوده و چهره‌ی ناخوشایند از یک شهر غنی که بی‌تفاوتی برخی مسئولین را به نمایش گذاشته است و گویا مدت‌هاست صدای این مردم را نمی‌شنوند.
نمی‌شود از آبادان گفت و از شهیدانی که در دفاع از خاک، ناموس و ایمان، جانشان را فدا کردند نگفت. نمی‌شود از این شهر نوشت و فراموش کرد که خانواده‌های همین شهدا، امروز در دل همین محله‌ها، با حداقل امکانات، با زخم بی‌توجهی‌ها و در هوای آلوده و بی‌نظمی نفس می‌کشند.
ما این گلایه را از سر دلسوزی و امید می‌نویسیم. امید به اینکه هنوز هم وجدان‌های بیدار در این شهر و کشور وجود دارند. هنوز کسانی هستند که به آبادان، به خوزستان و به ایران دل می‌سوزانند.
ما نمی‌خواهیم چیزی فراتر از حق طبیعی‌مان؛ فقط می‌خواهیم:
- خیابان‌هایی تمیز، سالم و قابل تردد
- مدیریت اصولی پسماند و زباله
- رسیدگی فوری به وضعیت فاضلاب و بهداشت محیط
- نظارت دقیق بر عملکرد شهرداری و تخصیص شفاف بودجه‌ی شهری
- مهم‌تر از همه، احترام به شأن مردم این دیار
آبادان شایسته‌ی بهترین‌هاست و مردمش لیاقت زندگی در شهری آباد و آبرومند را دارند.
ما منتظر هستیم؛ ما ایستاده‌ایم، صدا می‌زنیم، مطالبه می‌کنیم و می‌نویسیم. این صدا را نادیده نگیرید.
موفق شد
ویژه
