ریاست محترم جمهور
وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری
با سلام و احترام
جامعه‌ی دانشگاهی، به‌ویژه اعضای هیئت علمی، به‌عنوان اصلی‌ترین موتور محرک تولید علم، نوآوری و تربیت نیروی انسانی متخصص، نقش محوری در پیشرفت و توسعه‌ی همه‌جانبه‌ی کشور ایفا می‌کنند. کیفیت و اثربخشی این نقش‌آفرینی، ارتباط مستقیمی با میزان توجه و حمایتی دارد که از این قشر فرهیخته صورت می‌گیرد. یکی از بنیادین‌ترین ارکان این حمایت، تأمین معیشت شایسته و ایجاد آرامش خاطر برای اعضای هیئت علمی است. مطالعات علمی در حوزه‌ی تعلیم و تربیت به‌وضوح نشان می‌دهند که دغدغه‌های مالی و عدم تأمین نیازهای اساسی، به‌شدت بر تمرکز، خلاقیت و توانایی افراد در انجام وظایف پیچیده و نیازمند تفکر عمیق تأثیر منفی می‌گذارد. چگونه می‌توان از استادی انتظار داشت که با تمام توان به تدریس و تحقیق بپردازد، دانشجویان را با اشتیاق راهنمایی کند و در ارتقای کیفیت آموزش بکوشد، در حالی که ذهن او پیوسته درگیر تأمین هزینه‌های زندگی و یافتن مشاغل جانبی برای جبران کمبود درآمد باشد؟ این وضعیت، نه تنها کیفیت آموزش اساتید را کاهش می‌دهد، بلکه به افت کیفیت کلی نظام آموزش عالی و کند شدن چرخه‌ی تولید علم و نوآوری منجر می‌شود.
تجربه‌ی قانون همسان‌سازی حقوق، که با استقبال جامعه‌ی دانشگاهی مواجه شد، اما به‌دلیل تفسیرهای ناهمگون و در نهایت ابطال، به سرانجامی مطلوب نرسید، نشان‌دهنده‌ی ضرورت رویکردی جامع و پایدار به این مسئله است. وعده‌های مکرر افزایش حقوق، بدون تحقق عملی نه تنها اعتماد جامعه‌ی دانشگاهی را خدشه‌دار کرده، بلکه زمینه‌ی دلسردی و احساس بی‌عدالتی را فراهم آورده است.
ما، اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های سراسر کشور، با استناد به اهمیت نقش خود در توسعه‌ی علمی و تربیت نسل آینده و با توجه به چالش‌های معیشتی موجود، از جنابعالی و وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری، تقاضای بازنگری فوری و اتخاذ تدابیر عملی در جهت ارتقای منزلت و رفاه اعضای هیئت علمی، به‌ویژه از طریق تأمین حقوق و مزایای شایسته را داریم. بی‌شک، توجه به این امر، سرمایه‌گذاری برای آینده‌ی روشن و سربلندی ایران اسلامی خواهد بود.
موفق شد
ویژه
