سازمان آب منطقه‌ای فارس
با سلام و درود
خطر ساخت سد سیوند در نخستین ماه‌های سال ۸۴ با هشدار معدودی از رسانه‌های گروهی و بیشتر به دست دوستداران محیط‌زیست حقیقی، میراث فرهنگی و سازمان‌های مردم‌نهاد به گوش افکار عمومی رسید و اولین زمزمه‌های مخالفت با ساخت این سد از همان زمان آغاز شد.
بختگان و طشک تا میانه‌های دهه ۸۰ دریاچه‌های پرآبی بودند و از سال ۸۶ با افتتاح سد سیوند به‌سرعت خشک شدند. سدی که نه تنها دریاچه‌های طبیعی را خشک کرد بلکه به‌دلیل احداث در مکان اشتباه هیچ آبی را ذخیره نکرده و به‌جای دریاچه یک بیابان را در پشت خود ایجاد کرده است.
اشتباهات فاحش فنی در انتخاب محل ساخت سد باعث شده تا هر آبی که به دریاچه پشت سد می‌رسد یا تبخیر شده و یا در زمین نشست پیدا کند. سد سیوند به عجیب‌ترین سد ایران تبدیل شده که یک بیابان عظیم با گودال‌های آب کوچک را در پشت خود ایجاد کرده است.
سال‌هاست از احداث این سد می‌گذرد و به‌دلیل مشکلات فنی هیچ‌گاه اهداف اصلی سد محقق نگردیده بلکه، موجب خشک شدن کامل محیط زیست پایین‌دست رودخانه کُر و نابودی کامل دریاچه های طشک و بختگان و اراضی کشاورزی پایاب حوضه آبریز گردیده است.
در اصل ۵۰ قانون اساسی، حفاظت و حمایت از محیط‌زیست وظیفه‌ای همگانی دانسته شده و نه تنها سازمان حفاظت از محیط‌زیست بلکه کل دستگاه‌های حاکمیتی نظام و مردم عادی یا نهادهای غیردولتی باید حامی محیط زیست باشند.
موفق شد
ویژه
