جناب آقای رئیسی
رئیس محترم جمهوری اسلامی ایران
با سلام و احترام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات
این نامه حاصل و ره‌آورد نظرات و دغدغه‌های جمعی از اولیاء بیماران معلول ذهنی–حرکتی است که سال‌هاست در کنار همه مشکلات روزمره کمر همت بسته‌اند تا از این عزیزان با بضاعت مالی اندک خود نگهداری کنند.
استحضار دارید هزینه‌های پزشکی و توانبخشی و تجهیزات مورد نیاز آنان شامل ویلچر، واکر، اسپیلنت‌های دست و پا و همچنین تأمین پوشک و از همه مهم‌تر داروهای گران‌قیمت و اغلب نایاب در کنار هزینه‌های ایاب و ذهاب و غیره... که با توجه به تورم افسارگسیخته و ده برابر شده قیمت‌ها همه دست به دست هم داده تا خانواده ها در برزخی بدون کورسوی امیدی روزگار سپری نمایند.
این در حالی است که در دیگر کشورها، سازمان‌های قدرتمند دولتی با بودجه و توان مالی کافی از این بیماران در طول روز نگهداری و مددجو را در پایان روز تحویل خانواده‌ها می‌دهند و حتی مستمری قابل توجهی برای آنان در نظر گرفته‌اند. حال آنکه ما خانواده‌ها همه امور شامل پرستاری، درمان، آموزش و نگهداری آنان را خود در خانه به عهده گرفته‌ایم و جا دارد از حمایت مالی حداقلی از طرف دولت برخوردار شویم.
ناگفته نماند هم‌اکنون از سوی اداره محترم بهزیستی صرفاً به بعضی از خانواده‌ها (و نه همه) ماهیانه مبلغ سیصد‌و‌پنجاه‌هزار تومان پرداخت می‌شود که با این پول تنها می‌توان دو بسته پوشک خریداری نمود.
تأسف‌آور اینکه اکثر هزینه‌های مذکور و دارو و پوشک شامل بیمه نمی‌شود.
ما خانواده‌های کودکان توان‌خواه برای پرستاری از این فرشته‌ها نیازمند حمایت و یاری شما هستیم. ما را تنها مگذارید.
با تشکر
موفق شد
ویژه
