جناب آقای رئیسی،
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
جناب آقای قالیباف،
ریاست محترم مجلس شورای اسلامی
جناب آقای قاسمی،
وزیر محترم راه و شهرسازی

احداث جاده‌های ایمن و عریض قفل از دست‌وپای شهرستان‌های بافت، رابر و ارزوئیه ـ زادگاه سردار دل‌ها، شهید حاج قاسم سلیمانی ـ باز می‌کند. همان‌طور که می‌دانید، اساس توسعهٔ پایدار هر کشور بستگی به زیرساخت‌های اساسی من‌جمله راه‌های ارتباطی آن دارد و احداث بزرگ‌راه‌ها نعمتی بزرگ است که اولین مؤلفهٔ آن ایمنی و حفظ جان مردم است.
اگر یادمان باشد، شهرستان رابر، براساس مصوبهٔ مجلس شورای اسلامی، جزو مناطق محروم کشور بود و این محرومیت و عقب‌ماندگی همه‌جانبه به زیرساخت‌ها، من‌جمله نبودِ راه‌های ایمن ارتباطی، برمی‌گردد. متأسفانه وقتی راه ایمن نباشد، رشد و توسعه هم حاصل نمی‌شود و نتیجه‌اش همان می‌شود که مجلس محترم تصویب کرده بود و رنج بیشتر اینکه شهرستان رابر در مجموعه شهرستان‌های بافت و ارزوئیه قرار گرفته که خود جاده‌های ویرانی دارند و باید بدانیم ـ ازآنجایی‌که نیاز اکثر مردم و تحصیل‌کردگان این شهرستان‌ها به مرکز استان است ـ جادهٔ مواصلاتی آن بیست سال است ناتمام مانده و تقریباً همان است که از زمان پدرانمان چشم‌انتظار اصلاح آن بوده‌ایم، که در اهمال و بی‌اعتنایی مسئولان ـ به‌علت کم‌عرض و ناایمن بودن و ترافیک سنگینش ـ گاه‌به‌گاه باید سیاه‌پوش و داغدار عزیزانی باشیم که جانشان را با تصادف در این جاده از دست می‌دهند و ما از روی ضرورت و ناچاری آن را «جاده» می‌نامیم!
همچنین بخشی از مراجعات به ادارات شهرستان سیرجان باعث شده نیازمند جادهٔ دسترسی به آن شهرستان باشیم که آن‌هم در استان جای دارد. پروژهٔ جادهٔ سیرجان-جیرفت دقیقاً از بافت و رابر می‌گذرد که سالیان دراز منتظر اصلاح است: جاده‌ای بسیار ناایمن که در قسمتی از آن ورود کامیون و اتوبوس ممنوع است و اغلب در زمستان، با ریزش کوه یا با بارش برف یا یخبندان، بند می‌آید و ...
پس فاصلهٔ یک‌صد کیلومتری جیرفت تا رابر جاده‌ای است مال‌رو و قدیمی که عدم اصلاح آن تاکنون فرصت‌های رشد و توسعه را از شهرستان‌های رابر و بافت و روستاها و بخش‌های مسیر گرفته و باعث بقای محرومیت و بالأخص محرومیت اقتصادی شده است. همچنین راه ارتباطی رابر-بافت-ارزوئیه که بسیار می‌تواند راهگشا و مفید باشد، به همین درد مزمن، سال‌ها در بوتهٔ فراموشی مانده است ...
ضرورت امرارمعاش می‌طلبد که مردم بتوانند به کرمان، سیرجان، جیرفت و بندرعباس تردد داشته باشند. ناگفته نماند، اکثر مسیرها مخصوصاً مسیر کرمان در اغلب روزهای هفته فوق‌العاده شلوغ و خطرناک است و تا ساعات پایانی شب ترافیکش ادامه دارد. به‌طوری‌که زمان سفر را تا ۴ ساعت، اگر تصادفی اتفاق نیفتد، افزایش می‌دهد و بیماران اورژانسی اعزامی به کرمان را چه‌بسا به گرداب مرگ در اثر نرسیدن و دیر رسیدن می‌کشاند. به‌علاوه خانواده‌های ۳۵۴ شهید و ۱۴ آزاده و ۵۰۰ جانباز فداکار و عزیزِ رابر هم در ۰۴/۱۲/۸۹ از مقام عظمای ولایت درخواست احداث جاده‌ای از رابر به کرمان، ازطریق مشهد شهدای گنجان، داشته‌اند که آن‌هم پس از گذشت دو سال و پافشاری این عزیزان با حضور استاندار وقت فقط کلنگ‌زنی شده و معطل مانده است: اگر اقدامی هم بوده، مثل بقیهٔ پروژه‌ها روی کاغذ بوده یا پیوست قانون و فراموش شده است. والله اعلم.
در رابطه با همین جادهٔ درخواستی به اطلاع می‌رساند، جادهٔ مذکور بازکنندهٔ اغلب گره‌های مواصلاتی و توسعهٔ شهرستان‌های بافت، رابر و ارزوئیه است؛ به‌طوری‌که کاهش مسیر را از ۱۸۵ کیلومتر به ۱۰۶ کیلومتر، کاهش زمان مسافرت را از سه/چهار ساعت به یک ساعت و ربع، و کاهش سوخت مصرفی را از ۲۰ لیتر به ۱۲ لیتر در پی خواهد داشت. همچنین برون‌رفت گلزار شهدای گنجان از غربتِ بن‌بستِ جاده‌ای و وصل مشهد شهدای گنجان به مشهد شهدای کرمان و آرامگاه سردار عزیز دل‌ها و دسترسی آسان به روستای سپهبد شهیدمان، یعنی قنات ملک، از آن جمله است.
در صورت احداث جاده‌های ایمن و عریض، قفل محرومیت از دست‌وپای هر سه شهرستان باز می‌شود و علاوه‌بر کاهش طول جاده، کاهش زمان سفر، کاهش مصرف سوخت، جلوگیری از ترافیک و معطلی خودروها، فروش به‌موقع مواد لبنی، دامی، کشاورزی و تولیدات باغی روستاهای طول مسیر، توسعهٔ گردشگری و رشد و توسعهٔ پایدار هر سه شهرستان را شاهد خواهیم بود.
مستدعی است، تا حصول نتیجه، با صدور دستورات لازم به این درخواست رسیدگی فرمایید.

با تشکر