رئیس محترم مجلس
رئیس محترم جمهور
با سلام
وقتی وارد شهرهای بزرگ همچون تهران می‌شویم، اولین چیزی که به چشممان می‌رسد ساختمان‌های شیک و سر به فلک کشیده، شهری پر از امکانات رفاهی، سرگرمی، علمی و... است.
اما وارد کوچه پس کوچه ها که می‌شویم از جمله اطراف مترو ها، تعداد بیشمار کودکان بی سرپرست، زباله گردها، افراد ناتوان جسمی که در حال گدایی هستند، دستفروش های ماسک و دستمال کاغذی، دختران و زنان فراری، مردانی که ترازوی وزن دارند و... از زیبایی شهر های سر به فلک کشیده کشورمان میکاهد.
غم و اندوه، سکوت همراه با کمی تعجب حداقل برای دقایقی ذهن را به خود مشغول میکند. واقعاً چگونه می‌شود شرایطی اجتماعی را فراهم کرد که همه آدم ها آنقدر از گرسنگی نترسند که تمام هم و غم و زمان و هدف و آرزویشان این باشد که گرسنگیشان رفع شود؟ شما چه پیشنهادی دارید؟ شنیده‌ایم که دولت میخواهد یارانه نان بدهد. اما ظاهراً همان کوپن های دهه شصت است که باید شارژ کنیم و هزینه بدهیم و از نظر ما این کار ایراداتی دارد. پیشنهاد ما این است که:
۱ طرح یارانه نان به صورت روزی یک عدد نان سنگک رایگان باشد؛
۲ کارت یارانه نان شخصی شود نه اینکه تنها به سرپرست خانواده داده شود، شاید همسران و فرزندانی باشند که بدسرپرست باشند؛
۳ یارانه نان بهتر است پولی نباشد چون دائم هزینه نان تغییر میکند و بهتر است همان کالای نان باشد.
با تشکر
موفق شد
ویژه
