رئیس محترم مجلس شورای اسلامی
با درود
اشتغال و بازنشستگی دو واژه‌ای است که فکر بیماران شاغل را به خود مشغول کرده است. بیمارانی که گذشته از همه مشقت‌ها و رنج بیماری نیاز به فرصت بیشتری برای انجام امور درمان خود دارند و معمولا متحمل هزینه های هنگفتی جهت درمان می‌باشند.
بیمارانی که ساعت‌ها در هفته، زمان خود را برای انجام دیالیز، آزمایشات و معاینات دوره‌ای و یا درمان‌های توانبخشی و سایر اقدامات درمانی صرف می‌کنند. بیماران خاص و صعب العلاج نیاز به حمایت‌های ویژه‌ای در خصوص اشتغال و استخدام دارند.
اگر برای مشاغل سخت و زیان‌آور برای اشخاص سالم شرایطی فراهم است که با ۲۰ سال بازنشسته شوند، منصفانه است که شرایطی مشابه برای بیماران صعب‌العلاج و خاص نیز مهیا باشد.
البته چون بیماری برخی بیماران در حین اشتغال مشخص می‌شود، پیشنهاد می‌گردد این شرایط به‌صورت سه ماه به ازای هر ماه اشتغال این افراد لحاظ گردد زیرا علاوه بر اینکه شغل اشخاصی که مبتلا به بیماری‌های خاص و صعب‌العلاج مانند بیماران سرطانی و MS و EB و بیماران مزمن کلیوی، دیالیزی، هموفیلی، تالاسمی می‌باشند و تا پایان عمر مجبور به تحمل بیماری و شرایط سخت آن می‌باشند باید به عنوان کار سخت و زیان‌آور پذیرفته شود، این بیماران نیاز به حمایت بیشتری دارند و همان‌گونه که حمایت‌هایی از معلولین می‌شود و قوانینی برای آنان وجود دارد این شرایط باید برای بیماران صعب العلاج و خاص نیز وجود داشته باشد.
علاوه بر موارد یاد شده، این دسته به دلیل داشتن شرایط ویژه خود، از شانس کمتری جهت اشتغال در سازمانها برخوردار می‌باشند که این موضوع نیز حمایت های بیشتری برای این قشر از جامعه می‌طلبد.
با تشکر
موفق شد
ویژه
