وزیر محترم راه و شهرسازی
با سلام
دوباره چند روز پیش جاده مرگ بیرانشهر خرم آباد در اثر تصادف خانواده هایی را در جاده های به ارث مانده از طاغوتیان بیرانشهر یتیم و عزادار نمود. متأسفانه به دلیل بی تدبیری مدیران مسئول استان لرستان شهرستان خرم آباد فرزندانی بی پدر و همسرانی بی سرپرست شدند.
دوباره ناله، شیون، آه و فغانِ فرزندان و همسران تا کیلومترها بلند شد و با شنیدن صدای گریه آنها، دل رهگذران کباب شد اما مسئولین بی خیال اصلا التفاتی نکردند. دریغ از ناراحتی یا پوزش خواهی یا استعفایی. گویی مرگ جاده ای امری معمولی، طبیعی و اجتناب ناپذیر شده است. انگار نه انگار که در این تصادفات درصد عمده ای از خطا بر گردن جاده و جاده سازان است. امروز مردم از خود می پرسند اگر آن سالیان دور، برای آن جمعیت کم و تعداد ماشین بسیار کمتر همین جاده ها ساخته نمی شدند آیا امروز مسئولین حمیت ساخت متری جاده در بیرانشهر را داشتند؟
در استان لرستان توزیع ناعادلانه اعتبارات و به ویژه اعتبارات در حوزه ی راه، به نهایت رسیده است.
اما قابل توجه ترین وجه در این رخدادها، رفتار مسئولین حوزه ی راه و شهرسازی در استان لرستان شهرستان خرم آباد و بیرانشهر می باشد. چه کسی نمی داند که راه زیر ساختی ترین مقوله ی توسعه است. قطعاً در خموشی و بی درایتی مسئولان شهرستانی نقشه ی توسعه ی استانی خصوصا در حوزه ی راه چنان طراحی شده است که بیرانشهر و تا حدود زیادی کلیت حوزه استان (جاده قدیمی بیرانشهر) از توسعه ی جاده ای بدور می مانند. نمونه ی بارز و بسیار گفته شده ی آن در تعریف جاده های مواصلاتی بیرانشهر به خرم آباد و بروجرد به میزان های تخصیصی اعتباری به توسعه ی آن جاده هاست. چه کسانی باید سهم خواهی و دادخواهی کنند.
دریغ از یک اقدام یا حداقل نجوایی در رساندن مطالبه ی جدی و دورِ و دراز این مردم و محروم ماندن مردم منطقه بیرانشهر از نعمات آزاد راه خرم آباد بروجرد اراک و متصل نشدن جاده قدیمی بیرانشهر به آن میباشد که متأسفانه بعد از یکسال و اندی هنوز صورت نگرفته است و همچنان در پیچ و خم وعده، مسئولان نالایق، مردم را به دنبال خود از این ماه به آن ماه و از این سال به آن سال حواله می دهند.
لطفا هر چه سریع‌تر رسیدگی فرمایید.
با تشکر
موفق شد
ویژه
