جناب آقای دکتر زاکانی

شهردار محترم تهران

با سلام،

با احترام به استحضار می‌رساند یکی از اقدامات موثر در کاهش مصرف سوخت، ترافیک، آلودگی هوا، وقت و بطور کلی هزینه‌ها توسعه حمل و نقل عمومی می‌باشد که این امر برای کلان‌شهر تهران امری حیاتی و بسیار ضروری می‌باشد که این بخش در دوره‌های مختلف فراز و نشیب زیادی داشته است. شرکت واحد اتوبوسرانی تهران به‌عنوان یکی از متولیان اصلی حمل و نقل در سطح شهر، وظایفی بر طبق اساسنامه و ساختار سازمانی بر عهده دارد که متأسفانه به دلیل ضعف مدیریت (مدیران لایه ۲ شامل معاونین، مدیران سامانه‌ها و مناطق و کارشناسان شاغل در شرکت واحد و سازمان ترافیک)، نداشتن برنامه و هدف بجای افزایش درصد جابجایی مسافران بر طبق برنامه‌های مصوب، شاخص‌ها در بخش خطوط عادی و محلی و حتی اتوبوس‌های تندرو منفی شده و در حال کاهش می‌باشد. این روند موجب شده بجای رغبت و میل مردم در استفاده از حمل و نقل عمومی، مسافران در استفاده از اتوبوس گریزان گردند و افزایش استفاده از خودروهای شخصی مشاهده می‌شود. گفتنی است دلایل ایجاد وضعیت یاد شده به دوره کنونی بر نمی‌گردد و این رویه غلط از ۱۶ سال قبل شروع شده که در ده سال اخیر به علت فرسودگی ناوگان و عدم توجه دولت و شهرداران قبلی، شرایط تشدید و به نقطه بغرنج و غیر قابل تحملی رسیده است. هر چند مسئولان محترم کنونی وظیفه دارند شرایط را بالاخص در نگاه و عمل همان مدیران درجه ۲ و کارشناسان شرکت واحد اصلاح و بهبود دهند.

در دهه سوم اسفندماه سال ۱۴۰۱ شورای اسلامی شهر تهران با افزایش بطور میانگین ۴۰ درصد کرایه اتوبوس‌های شرکت واحد تهران موافقت نمود که استفاده از کلمه میانگین در متن مصوبه یعنی افزایش بیش از ۴۰ درصدی در برخی مسیرها صورت خواهد پذیرفت. نکته جالب توجه گفته‌های رئیس محترم کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای اسلامی شهر تهران جناب آقای تشکری هاشمی می‌باشد که در جریان بررسی نرخ بلیت اتوبوس اظهار داشته اند: " نرخ تعیین شده با افزایشی با میانگین معادل ۴۰ درصد نسبت به سال ۱۴۰۱ در نظر گرفته شده و با توجه به مصوبه وزارت کشور و نرخ تورم این رقم تعیین شده که برای دوستان شهرداری قابل قبول نبوده و انتظار افزایش بیش تر از این را از شورا داشتند. بنابر گفته این عزیزان یک اتوبوس در ماه سی میلیون و هزینه در دست راننده می‌گذارد و در حال حاضر نیز قیمت یک اتوبوس ۷ میلیارد تومان بوده و این نرخ مشخص شده، تنها به نفع مردم خواهد بود. " اظهارات فوق بطور دقیق و عینا از سایت شورای شهر تهران بدون کم و کاستی درج شده و مطالب مدنظر ایشان بیشتر اتوبوس‌های بخش خصوصی می‌باشد که از قضا در زمان مسئولیت ایشان به عنوان معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران در شهریور سال ۱۳۸۵ با آغاز بکار شرکت‌های خصوصی، اتوبوس‌های نو تحویلی از سوی دولت وقت در مالکیت راننده و شرکت‌های خصوصی قرار گرفت. در همان‌ سال‌های دهه ۸۰ و ۹۰ واگذاری اتوبوس‌ها به بخش خصوصی تمامی این ناوگان با یارانه بیش از ۸۲ درصدی و در بخش ملکی با یارانه بیشتر واگذار شده و این یارانه و ارزش افزوده آن در سال‌های مذکور و اخیر برای خدمت‌رسانی بی‌منت و آسان به شهروندان بوده است. ملاحظه می‌شود یارانه بسیار بالایی در جهت خدمات‌دهی مناسب به شهروندان پرداخت شده و می‌گردد که با شیوه کنونی و پرداخت کرایه نقدی تا ۳۷۰۰ تومان توسط مسافران در سال ۱۴۰۱ (که با افزایش ۴۰٪ کرایه ها تا ۵۰۰۰ تومان خواهد رسید)، این یارانه به سود مالکان شرکت‌ها و اتوبوس‌های خصوصی ضایع می‌شود و همچنان حمل و نقل اتوبوسرانی شهر تهران ناکارآمد و فریاد نارضایتی مردم و مسئولان از این شیوه در سطح شهر بلند می‌باشد و این روش خصوصی سازی باعث کاهش رغبت مسافران در استفاده از اتوبوس شده و افت مسافران در این خطوط واضح و با بررسی میدانی و سئوال از مسافران و مردم اثبات خواهد شد، این روش غلط خصوصی سازی فقط به سود خریداران اتوبوس‌ها با این شیوه بود و شهروندان در این میان متضرر شدند و با فرسودگی شدید و کمبود ناوگان در بخش اتوبوسرانی تاوان داده و می‌دهند. مسئولان محترم شهرداری تهران و اعضای محترم شورای شهر تهران توجه داشته باشند که حمل و نقل عمومی در حال حاضر با توجه به کیفیت سرویس‌دهی از لحاظ زمان‌بندی، انحلال بسیاری از خطوط محلی، ادغام خطوط و ایجاد مسیرهای طولانی و مارپیچ که فقط باعث اتلاف وقت و کاهش مسافران شده، فرسودگی ناوگان بسیار گران بوده و با توجه به گرانی کرایه‌های اتوبوس برای طی مسیرهای مختلف، هزینه تردد با خودروی شخصی کمتر بوده و از سوی دیگر زمان طولانی انتظار و شبکه ناقص اتوبوسرانی در محلات مختلف شهر باعث می‌گردد که تردد با حمل و نقل عمومی حداقل دو تا سه برابر خودروی شخصی زمان نیاز داشته باشد که همین تصمیمات و تصورات باعث شده همه افراد به سمت خودروی شخصی گرایش پیدا نمایند و روز به روز هوا آلود‌ه‌تر شود که یکی از علل اصلی آن، افزایش هر ساله کرایه اتوبوس و به صرفه نبودن تردد با آن به دلیل زمانبر بودن از دلایل اصلی عدم استقبال از اتوبوسرانی بوده که با کاهش سرویس دهی از لحاظ زمان‌بندی و کیفیت نسبت به قبل این اتفاق افتاده و توقع استقبال از این شبکه با وضعیت فعلی بسیار دور از انتظار می‌باشد.

از سوی دیگر دولت با واگذاری اتوبوس جدید با یارانه حداقل ۸۰ درصدی به شهرداری‌های سراسر کشور و قراردادهای تولید چند هزار دستگاه اتوبوس بسته شده که از این‌ محل حداقل تعداد ۱۷۴ دستگاه اتوبوس تا پایان سال ۱۴۰۱ تحویل شرکت واحد تهران شده که هر چند تا به امروز اکثریت این‌ ناوگان به همراه خرید ۵۰ دستگاه اتوبوس و ۶۲ دستگاه مینی بوس از محل قرارداد شهرداری تهران به دلایل همچون عدم شماره گذاری، کمبود راننده، عدم‌ توانایی مدیران میانی در شناخت نیازها و به روز نمودن خطوط، ملاحظات خطوط اتوبوس بخش خصوصی در تعارض منافع با مدیران و کارکنان بازنشسته شاغل در این شرکت‌ها و... بکارگیری نشده و مردم اثر آنرا در سطح شهر رویت نمی‌کنند. پس از یک دهه کوتاهی و عدم انجام وظایف، در این خصوص از محل بودجه عمومی کشور مبادرت به واگذاری اتوبوس، یارانه بلیط و... نموده که هدف از این امر کاهش استفاده از خودروی شخصی و جلوگیری از پرداخت یارانه غیرموثر و فاقد کاربرد برای عامه مردم در بخش بنزین بوده و هست که علاوه بر ایجاد ترافیک و آلودگی هوا باعث ایجاد انواع بیماری‌های روحی و جسمی می‌شود.

از سوی دیگر رهبر معظم انقلاب شعار سال ۱۴۰۲ را کاهش تورم، افزایش تولید عنوان نمودند که با عنایت به تأثیر بسیار زیاد هزینه‌های حمل و نقل در افزایش شاخص تورم، این اقدام شورای شهر و شهرداری تهران در تشدید تورم و کاهش استفاده از اتوبوس موثر بوده و نوعی اجحاف در حق همه بالاخص مردم هست که از مسئولان محترم شهرداری تهران و به طبع آن از اعضای محترم شورای شهر تهران تقاضای تجدید نظر در این افزایش، لغو این مصوبه و در صورت لزوم افزایش حداکثر ۲۰ درصدی همچون افزایش حقوق کارمندان و کارگران اجرایی گردد و با ذکر این نکته کلیدی که سرمایه‌گذاری و هزینه‌کرد بودجه‌های دولتی و شهری در بخش حمل و نقل عمومی با محوریت اتوبوس و مترو؛ بهترین خدمت به عموم جامعه بالاخص افراد محروم و کم‌برخوردار و پربازده‌ترین سرمایه‌گذاری بوده، هست و خواهد بود.

با احترام - از طرف عامه شهروندان شهر تهران و مسافران شهرهای استان تهران و البرز