نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی
سلام
در لایحه برنامه هفتم توسعه در فصل چهارم (صندوق های بازنشستگی)، مواد پیشنهادی به گونه‌ای ارائه شده که اجحاف کامل و ظلم دو چندانی نسبت به حقوق قانونی کارگران و کارمندان که بخش عمده‌ای از ذینفعان مفاد لایحه فوق‌الذکر میباشند، صورت گرفته است.
افزایش سنوات و سن بازنشستگی، افزایش نامعقول حق بیمه سهم بیمه شده، تغییر متوسط حقوق بازنشستگی از میانگین ۲سال به ۵سال و...، همگی نشان از جفا و نادیده گرفته شدن حقوق مسلم کارگران و کارمندان (این قشر آسیب پذیر جامعه) میباشند.
باید از طراحان این بخش از لایحه پرسید: آیا واقعاً در کشور ایران زندگی می‌کنند؟ آیا با واقعیات جامعه آشنا هستند؟ آیا از شرایط اقتصادی حاکم بر قشر ضعیف کارگر و کارمند مطلع هستند؟ و...؛ و اگر هستند چرا به‌جای اصلاح ساختار، روش‌ها و نظام حاکم بر سازمان‌ها و صندوق‌های بازنشستگی و...، فشار را بر دوش قشر مستضعف کارگر و کارمند نهاده‌اند بدون اینکه توجه نمایند این افراد بعد از سال‌ها خدمت صادقانه در زمان بازنشستگی دچار پیری، مشکلات جسمی و هزینه‌های مضاعف زندگی و درمان میباشند. لطفاً طراحان لایحه پاسخ دهند: چرا منابع درآمدی بحق بازنشستگان می‌بایست به نفع سازمان‌ها و صندوق‌های بازنشستگی کاهش یابد؟ آیا راهی جز دست در جیب قشر آسیب‌پذیر چامعه بردن، به ذهن این طراحان خطور نکرده است؟ آیا طراحان این بخش از لایحه فقط لحظه‌ای به منافع و شرایط مردم فکر کرده‌اند؟ آیا ماموریت و وظیفه ذاتی حمایتی سازمان‌ها و صندوق‌های بازنشستگی تغییر یافته است؟ آیا مفاد پیشنهادی فصل بازنشستگی در لایحه برنامه هفتم در تضاد با ایجاد اشتغال نیست؟
جای بسی تأسف است که در این شرایط حساس، خطیر، به‌شدت تورمی و نابسامان اقتصادی بجای حل مساله، صورت مساله پاک شده و بجای کمک به مردم و آحاد ملت و اصلاح مدیریت نادرست سازمان‌ها و صندوق‌های بازنشستگی، این چنین قوانین ضد ملی و مردمی و مخاطره‌آمیزی پیشنهاد می‌گردد.
از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی درخواست داریم در راستای وظایف نمایندگی خویش و حمایت از حقوق حقه مردم، جلوی این اجحاف و جفای عظیم را بگیرند.
موفق شد
ویژه
