وزیر محترم ورزش و جوانان
با سلام و احترام
همه ساله شاهد مرگ عزیزانمان در حوادث قابل پیشگیری کوهنوردی هستیم: حادثه کول جنو، جاده دیزین، ارتفاعات تهران در سال۹۹، فوت ابراهیم شیخی، جلال رابوکی، دکتر بروجردی و... که با مقایسه با سایر کشورها می‌بینیم که حتی نپال با ۱۵۰۰ کیلومتر کوهستان و ۸ قله بالای ۸۰۰۰ متر و حدود ۲۰۰ قله بالای ۶۰۰۰ متر نیز چنین تلفاتی ندارد!
لذا برماست که فدراسیون کوهنوردی را بازخواست کنیم که به‌راستی پشت درهای بسته چه می‌کند؟ آیا تنها نقش مفیدشان تماس جهت اطلاع رسانی به هلال احمر و آتش نشانی است؟ تا کی باید شاهد دعوا بر سر به‌عهده گرفتن مسئولیت اقدام کنندگان به صعود و بی سر و سامانی کوهستان باشیم؟ آیا کوهستان‌های ما از آلپ و هیمالیا فنی‌تر هستند که آمار مرگ و میر ما با ۴۴۰ نفر طی ده سال باید از هردوی آن‌ها بالاتر باشد؟ لذا خواهشمند است به موضوع این کارزار با نظر ویژه و نظارت دقیق بر این فدراسیون بپردازید و:
۱- از فدراسیون خواسته شود تعریف کوهنورد و طبیعت‌گرد مشخص شود.
۲- تمام کوهنوردان در قالب باشگاه‌ها صعود کنند و در صورت عدم رعایت و بروز حادثه پیگیری حقوقی و اخذ هزینه صورت گیرد.
۳- درخصوص بیمه نمودن کوهنوردان با بیمه‌های مکمل خوشنام و بیمه حوادث به‌صورت بی‌نام برای هر باشگاه اقدام گردد.
۴- نظر افراد فنی و باشگاه‌ها درخصوص عملکرد فدراسیون‌ها خصوصا فدراسیون کوهنوردی اخذ شود.
با تشکر
موفق شد
ویژه
