استاندار محترم خراسان رضوی
مدیر کل محترم راه و شهرسازی خراسان رضوی
مدیر عامل محترم آب منطقه‌ای خراسان رضوی
مدیر کل محترم حفاظت محیط زیست خراسان رضوی
مدیر کل محترم منابع طبیعی و آبخیزداری خراسان رضوی
فرماندار و مدیران محترم شهرستان کاشمر
سلام
متاسفانه در جانمایی مسکن ملی کاشمر سایت ۳۲ هکتاری در حاشیه بلوار دانشگاه پیام‌نور در نظر گرفته شده است که یکی از مهمترین کانون‌های تغذیه آبخوان کاشمر بوده و در پایین دست کال عسگیر و کال گرگ قرار دارد که رسوبات آبرفتی درشت دانه آن‌ها در طی میلیون‌ها سال به‌صورت مخروط افکنه‌هایی لایه اصلی آبخوان کاشمر را شکل داده است. رسوبات آبرفتی کواترنر که لایه‌بندی اصلی آبخوان کاشمر در این بخش نفوذپذیر را تشکیل می‌دهند در رده گروه هیدرولوژیک A و B قرار می‌گیرند که بالاترین میزان نفوذ و هدایت هیدرولیکی را دارا می باشند. تمرکز ساخت و سازها بر روی این رسوبات موجب تغییر در گروه هیدرولوژیک (یعنی تبدیل به گروه D) و کاهش نفوذپذیری و افزایش ضریب رواناب خواهد شد.
بر اساس اصول زمین شناسی و ژئومرفولوژی و محیط زیستی، ساخت و سازها را روی دشت سر فرسایشی و اپانداژ باید به حداقل رساند. ضمن اینکه به علت عدم وجود زیرساخت‌های جمع آوری فاضلاب و تصفیه آن، فاضلاب خروجی از این تأسیسات از طریق چاه‌های جذبی مستقیما وارد آبخوان باکیفیت کاشمر شده و مسلماً در آینده نزدیک سلامت آب شرب شهر را تهدید خواهد کرد.
این مناطق آبخوان زنده و باکیفیت کاشمر را تشکیل می‌دهند که عمده آب شرب منطقه را نیز تأمین میکنند. اگر دولت می‌خواهد پروژه‌های بزرگ ساختمانی و تأسیساتی اجرا کند، باید به‌سمت جنوب (دشت سر پوشیده) برود که با توجه به برداشت‌های بی‌رویه از آبخوان و فرونشست زمین، تبدیل به آبخوان نیمه‌جان و یا مرده شده است.
در روزهای اخیر متأسفانه خبرهایی نیز به گوش می‌رسد مبنی بر تملک زمین‌های پلاک نصرت‌آباد به‌منظور احداث مسکن ملی. دقیقاً پایین دست سازه‌های کنترل سیلاب و تغذیه مصنوعی دشت کاشمر، نزدیکترین فاصله به گسل درونه و نفوذپذیرترین منطقه دشت، و بخشی از پلاک نیز بر روی بستر مسیل شمالی (دره گرگ و کال عسگیر) کاشمر. از نظر علم هیدرولیک و مهندسی رودخانه نیز، ساخت و ساز و دستکاری بستر رودخانه در پایین دست سازه‌های مکانیکی آبخیزداری، موجب افزایش اختلاف پتانسیل جریان و افزایش گرادیان هیدرولیکی در بستر رودخانه شده و خطر تخریب سازه‌های هیدرولیکی را در بالادست افزایش می‌دهد. این یک مسأله جدی است. ضمن اینکه حداقل حریم ۵۰۰ متری از گسل درونه نیز باید رعایت شود. این‌ها جدا از معضلات ناشی از دفع فاضلاب‌های سطحی و خانگی به‌داخل سفره آب زیرزمینی از طریق چاه‌های جذبی است. اگر به توسعه با عینک پایداری نگاه می‌کنیم، نباید به کانون‌های تغذیه آبخوان کاشمر در مناطق شمالی و شمال شرقی دشت تجاوز کنیم. این آبخوان استراتژیک و در عین حال آسیب‌پذیر، باید برای آیندگان محفوظ و سالم باقی بماند.
بنابراین، خواهشمندیم به صحبت‌های دلسوزانه کارشناسان و متخصصان منطقه توجه کرده و ضمن جلوگیری از شروع عملیات اجرایی این پروژه بر آبخوان آسیب پذیر کاشمر، کمیته‌ای را مسئول پیگیری جهت مکان‌یابی سایتی مناسب جهت احداث پروژه با حداقل آسیب‌های زیست محیطی نمایید.
موفق شد
ویژه
