بیانیه سمپادیهای اصفهان در حمایت از مقاومت مردم مظلوم فلسطین
در زمانهای که نیرنگ رنگها، داستان سرایی میکند تا غل و زنجیر چشمانمان شود، نهیب اسطورههایمان ما را به ورطه بیداری میکشاند. آنها که چند روزه و تازه از راه رسیدهاند، چون کودکان دل به هر افسانهای میدهند و میخوابند و آنان که بر شانه هزاران سال اسطوره و حماسه ایستادهاند، از افسون افسانهها رهیدهاند و خود افسانهوار نقشی بر پهنهی تاریخ رقم زدند حماسیتر از رزم رستم و فداکارانهتر از کمانگیری آرش.
و «ما» رقم زنندگان افسانهای تاریخیم. چگونه میتوان «ما» بود و از حرارت دادخواهی کاوه چونان سیاوش، به دل آتش نزد و حماسه نزایید و عشق نسرایید؟
«ما» مولود عشق و خردیم. آنچه تو در خواب میپرورانی، هزاران سال سرودهایم.
«ما» رویای بودن تو را زیستهایم. شکر خدا را که به زمین بارور اسطوره ما، نور تدیّن تاباند و روییدم و «ما» شدیم.
«ما» بودن رسم و آیین ماست. حاشا و دریغا که دست محدود زمان و مکان، بینمان دیوار بکشد و مرز بگذارد.
«ما» بودن ما به وسعت تاریخ است.
جغرافیای «ما» بودن، هر آنجاست که خورشید پرتویی افکنده و هر که را روییده و حقیقت را جوییده هم وطنش کرده است.
و اکنون، «ما» در انعکاس صدای جمع سمپاد، از جور و بیداد به هم وطنان به ستوه آمدهایم. هر روز، از گوشهای از این سرزمین، صدایی به گوش میرسد که علف هرزی غبطه روییدن «ما» را خورده است و به دامان پاک وطن دست درازی میکند. چه آن بیهویتی که به خیال پوچ خود،میخواهد ریشه تنومند به هم پیوسته ما در خاک زمین را از هم بگسلاند و چه آن ظلمت زدهای که شاخه در هم تنیده دینمان را هدف تیغ خود گرفته است.
قریب به ۷۰ سال است که جماعتی در هوس روییدن و با توهم ما شدن، به «ما» یورش برده است. جنایتها کرده و کودکها کشته و مادرها به عزای جوانانشان نشانده. به شهادت رساندن ۲۰۰۰ کودک فلسطینی ظرف دو هفته، گواه همین عقدهگشایی تاریکی است که به خیال واهی خود، با کم کردن تعداد و کوچک کردن جغرافیا از قدرت «ما» کاسته است. اما «ما» هنوز «ماییم».
جمع سمپادی ما به خوبی میداند که همیشه جنگ، در مرزهاست! و سمپادی دیدبانِ مرزبان و مرزدار است. چه مرزهای خاکی و چه مرزهای افلاکی. حمایت ما از فلسطین، حمایت از یک کشور در یک دعوای دوطرفه نیست. حمایت از یک جریان در یک دعوای سیاسی نیست. حمایت از «ما» بودن است و میدانیم همه هویتمان در این «ما» بودن است. حمایت از فلسطین، دفاع از مرز ممکلت «ما» است که هر جا نور نتابد، تاریکی حریص میشود.
ما مرزداران هویت، انزجار خود از یورش بی رحمانه بی هویتها به مرز باور و بودنمان را محکوم کرده و به «ما» بودن خود میبالیم.