جناب آقای مهندس ضرغامی،
وزیر محترم میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
با سلام و احترام؛
همانگونه که می‌دانید بناهای تاریخی در هر منطقه‌ای راوی اصالت و هویت فرهنگی مردم آن منطقه است و به لحاظ ارائه پیشینه اجتماعی، کسب تجربه، بررسی ویژگی اقوام، طبیعت و خیلی موارد دیگر برای الگوسازی رفتار افراد، جذب گردشگر، ورود ارز، سرمایه‌گذاری اقتصادی و توسعه پایدار حائز اهمیت فراوان می‌باشد.
آثار تاریخی در نظرآباد به دلیل عجین شدن با شرایط اقلیمی و نوع معماری متعلق به هزاران سال پیش، محققان و گردشگران بیشتری را به خود جذب نموده، می‌تواند اقتصاد منطقه‌ای را بهبود بخشد و در این میان محوطه ازبکی به لحاظ داشتن آثاری از ۹۰۰۰ سال پیش، واجد ارزشی ویژه در سطح کشور است؛ محوطه‌ای بی‌بدیل که سال‌ها بی‌مهری اشخاص حقیقی و حقوقی خصوصا در چند سال اخیر، آسیب جدی و نابخشودنی به آن وارد آورده است و عدم مدیریت بهینه روی پیکره بی‌جان این میراث هزاره‌های دور، حالتی را در ذهن متبادر ساخته است که گویا آثار باستانی در نظرگاه و برنامه‌ریزی اداری مدیران استان مورد توجه نیست و این در حالی است که دشت نظرآباد پتانسیل فوق‌العاده‌ای در جذب گردشگر از طریق محوطه‌های باستانی دارد. شرایطی که امروز در محوطه ازیکی می‌بینیم، زخم بی‌برنامگی و برنامه‌های تب‌گونه و هیجانی است؛ از جمله عدم پیگیری سند مالکیت آن بعد از سال‌ها، آشفتگی در برنامه‌ریزی‌ها، برگزاری جشن آش و خوراک و ... که محوطه را به سوی نابودی پیش می‌برد و اقدام تعجب برانگیز اداره کل میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی استان البرز در کاوش مجدد در صورتی که مهم‌ترین فصول تحقیقات و کاوش توسط دانشمند پرتلاش عرصه باستان‌شناسی پروفسور یوسف مجیدزاده صورت گرفته و گزارش مفصل و جامع آن نیز توسط ایشان ارائه شده است .
جناب آقای مهندس ضرغامی؛ ما و همه علاقمندان ایران سرفراز شرایط کنونی کشور را درک می کنیم، اما آنچه که برای همه ما اهمیت دارد این است که شرایط، مسئولیت مهم حفاظت از آثار تاریخی و محوطه‌های باستانی را نباید در محاق قرار دهد و اعتقاد راسخ داریم اگر تعهد و تخصص در کنار عشق به مواریث ملموس و ناملموس قرار گیرد، شرایط بهتر خواهد شد.
شما خوب می‌دانید که استان البرز علی‌رغم جدیدالتأسیس بودن، از نظر محوطه‌های باستانی متعلق به هزاران سال پیش گرانسنگ بوده و برخی از آنها به تنهایی نماد تمدن بشری محسوب می‌شوند و حال جای سئوال دارد و آن این که چرا برنامه‌ریزی درست و رفتار عقلایی حلقه گم شده مدیریت محوطه هاست؟! آیا درست است که آثار و ابنیه تاریخی ما به طرز سخره‌آوری رها شود؟! آیا این رفتار با سیاست‌های فرهنگی و اقتصادی کشور سنخیتی دارد؟! مهجوریت و غربت جانکاه یک محوطه مهم ، آیا حفاظت از آثار تاریخی است؟! آیا رفتارهای هیجانی برخی افراد از سال‌های نه چندان دور تا به امروز پسندیده است؟! آن هم در شرایطی که چنین رفتار زننده‌ای برای بارها تکرار شده است و هر بار که مطلبی درج می‌شود و تذکری داده می‌شود با عکس‌العمل‌های نامتعارف روبه‌رو می‌شود! و آیا و خیلی پرسش‌های دیگر که پاسخ درست و عملی به آنها قطعاً وضعیت بغرنج این استان و محوطه‌های باستانی آن را از بن‌بست کنونی خارج خواهد نمود. بی شک وضع حال کشور برای همگان قابل درک است، اما آنچه که قابل درک نیست نوع برخورد با وضعیت اماکن و محوطه‌های مهم استان و همچنین عدم پاسخ متولیان امر به نقدهای فعالان مدنی می‌باشد.
لذا ما به عنوان عضوی از جامعه فرهنگی کشور مجدانه از شما خواستاریم به عنوان صدای مردم شریف استان البرز ، ضمن دستور رسیدگی عاجل به بررسی شرایط و راه‌اندازی جدی و ستادی دبیرخانه ثبت جهانی این محوطه ارزشمند که از سرمایه‌های فاخر کشور و دنیا به‌شمار می‌رود، شرایطی نیز فراهم آورید تا از تمامی ظرفیت‌های قانونی برای حفاظت از محوطه‌های باستانی بهره گرفته شود.
سیامک صحافی
رئیس انجمن تاریخ و میراث ایرانیان
موفق شد
ویژه
