به نام خدا
فجایع و جنگهای تحمیلی بر ملتهای خاورمیانه، تمایلی نفرت‌انگیز است برای به زیر یوغ کشاندن مردمانی که جز رنج، آوارگی، وحشت و خون هدیه دیگری از این جهان نگرفته‌اند. بلندترین ترانه رنج از آن ماست. زخم و مرگ در روح زنان و دختران ما لنگر انداخته است. کودکان ما در گودال مرگ غسل داده میشوند و قرار نیست این چرخه لعنت گسسته شود.
زنان خاورمیانه شاعر تمام کتابهای خون و نفرتند. گویا دمی برای آسودن، برای زیبایی و لبخند نیست. راه ما از دروازه شمشیر میگذرد و روحمان ناچار است به مهمانی بمب و باروت برود.
ما ملل ستمدیده، ما زنان رنجکشیده این گوشه جهان که تاریخ فرزند نفرین‌شده رنج و سکوت ماست، جز قلبهایمان سلاحی برای مبارزه نداریم. قلب‌های ما چراغی بس نورانی است برای نابود کردن تاریکی، جهالت و تنفر. دستان ما اگرچه زمخت نیستند اما به گواهی تاریخ دژ هر ستمگری را نابود کرده‌اند. خون ما و امید ماست که آینده را خواهد ساخت.
ما زنان و دختران «کانون فرهنگی جوانان و زنان ژیله‌مو» در استان کردستان، مراتب همدردی خود را با زنان و دختران افغان، خانواده‌های داغدیده و همچنین ملت بزرگ افغانستان اعلام میکنیم و همچنین از مجامع جهانی و سازمان‌های حقوق بشری تقاضا داریم جهت کیفرخواهی و نابودی این اندیشه‌های کور ضدبشری اقدام کنند.
در پایان تمام دختران و زنان خاورمیانه را ندا میدهیم رنج دختران و زنان افغان را فراموش نکنیم. تلاش کنیم زمینه اتحاد و همبستگی و صلح را در این جهان پرالتهاب ایجاد کنیم. جهانی که بس ناجوانمردانه روحمان را آزرده است.
موفق شد
ویژه
