به نام خدا
ریاست محترم هیات امنای دانشگاه آزاد اسلامی
جناب آقای دکتر علی‌اکبر ولایتی
با سلام و احترام
نویسندگان این نامه که همگی از اعضای هیات علمی یا کارمندان دانشگاه آزاد اسلامی هستند، بارها در توصیف وضعیت وخیم معیشتی خود با مسئولان محترم دانشگاه از جمله جناب عالی مکاتبه کرده و صد البته هر بار خائب از توجه مسئولان و در این انتظار که دستی از غیب برون آید و کاری بکند، به کنج بی‌پناهی خویش خزیده‌اند. اکنون و به امید آن که شاید متولیان دانشگاه در سازمان مرکزی به اعتراض به حق این گروه از تحصیلکردگان و کارشناسان که از برکت ناکارآمدی آنان بر پرتگاه دریوزگی ایستاده‌اند، توجهی درخور بنمایند، برای آخرین بار دست به قلم می‌برند تا به روسای دانشگاه هشدار دهند که علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد.
جناب آقای دکتر ولایتی
مشکلات حاد اقتصادی که آحاد کشور با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، از بد روزگار و به شکلی مضاعف گریبانگیر استادان و کارمندان دانشگاه آزاد اسلامی نیز شده است و صد افسوس که به دلیل عملکرد مسئولان دانشگاه در افزایش بسیار اندک و بلکه خجالت‌بار حقوق در سال 1398 فاصله میان دریافتی ماهیانه‌ی ابواب جمعی این دانشگاه و کارکنان محترم دولت به حدی زیاد شده که جبران آن به سادگی ممکن نیست و فقط همتی مضاعف و متفاوت از آنچه تاکنون دیده‌ایم می‌تواند آن را رفع کند. تنها بررسی میدانی دریافتی حقوق ماهیانه استادان و کارمندان در دانشگاه آزاد اسلامی و مقایسه‌ی احکام شغلی آنان با استادان و کارمندان دیگر موسسات آموزشی دامنه‌ی تبعیض ظالمانه‌ای را که بر آنان رفته است، مشخص خواهد کرد. همچنین توجه بفرمایید که سازمان‌ها و شرکت‌های مختلف با توجه به گرانی و تورم غیر قابل انتظار در سال جاری، از اسفند ماه به چاره‌جویی افتاده و جدا از افزایش حقوق در ابتدای سال آتی، افزایشی دیگر در حدود 40 تا 50 درصد در احکام کارکنان خود اعمال کرده‌اند، در حالی که سیاست‌گذاران دانشگاه آزاد اسلامی اسلامی از این مهم غافل مانده و گویی که استادان و کارمندان را به حال خود رها کرده‌اند.
پرسش اصلی نویسندگان این نامه آن است که مبنای این تبعیض چیست؟ تداوم انفعال در رفع این اجحاف جز دهن‌کجی به حقوق بدیهی گروهی از تحصیلکردگان و کارشناسان صادق کشور و دامن زدن به نارضایتی آنان چه نتیجه‌ای دارد؟ آیا با استمرار این وضعیت انگیزه‌ای برای فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی که وظیفه‌ی اصلی دانشگاه و دانشگاهی است باقی می‌ماند؟
نویسندگان این نامه بی‌صبرانه منتظر اقدامات عملی آن مقام محترم در رفع تبعیض‌های پیش‌گفته و جبران عقب‌افتادگی احکام حقوقی از همتایان خود در سایر موسسات عالی آن هم به نحوی که شایسته‌ی بزرگ‌ترین نهاد آموزشی کشور است، می‌باشند. امید آن که با رسیدگی به معیشت محقرانه‌ی استادان و کارمندان، شرایط برای ادامه‌ی فعالیت علمی و پژوهشی فرهیختگان تلاشگر دانشگاه آزاد اسلامی فراهم شود.
در پایان از عنایت جناب عالی و آن دسته از مسئولان دلسوزی که خود را متعهد به دانشگاه آزاد اسلامی و احقاق حقوق مغفول استادان و کارمندان صادق آن می‌دانند، سپاسگزاری می‌نماید.
با تشکر
استادان و کارمندان دانشگاه آزاد اسلامی
موفق شد
ویژه
