بسمه تعالی
به پیشگاه رهبر جمهوری اسلامی ایران
حضرت آیت الله آقای سیّدعلی خامنه‌ای
با سلام و اظهار ادب
مکتوب حاضر، حسب حال تقاضای متواضعانه تعدادی از فرزندان این دیار است که در کسوت استاد دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران، مشغول خدمت می‌باشند و اینک که شیوع بیماری کرونا توفیق دیدار حضوری را از ما سلب کرده بر آن شدیم که بخشی از دغدغه‌های جدی خود را در قالب این نامه تقدیم کنیم، امید است پذیرا باشید.
نامه‌ای که از سر استیصال و پس از چند سال آبروداری، تحمل درد و فشار اقتصادی، مکتوب شده است و اطمینان داریم که با آگاهی شما از مسائل جاری و به ویژه وضعیت معیشتی مدرسین مراکز آموزش عالی، بی‌نتیجه نمانده و امید واثق داریم که دستور حضرتعالی برای پیگیری جدی به این تقاضا موجب گشایش در زندگی خانواده مظلوم استادان این مجموعه آموزشی خواهد شد.
با عنایت به پیشینه حضرتعالی در امور اجرایی دولت و شناختی که شما از این دانشگاه دارید، نیک می‌دانید نقش دانشگاه آزاد پس از انقلاب اسلامی بسیار محسوس، قابل تحسین و غیرقابل انکار است و این امر به یقین با تلاش مستمر و شبانه‌روزی اعضای هیأت علمی و راهبری دانشجویان در عرصه آموزش و پژوهش به‌دست آمده است.
دانشگاهی با لقب بزرگترین دانشگاه جهان اسلام، دارای رتبه سوم برای تولید علم در بین دانشگاه‌های کشور، سهم ۱۷ درصدی برای مقالات برتر کشور و مرتبه علمی ۳۷۱ در میان بزرگترین دانشگاه‌های دنیا، اکنون حال مناسبی ندارد!
بسیاری از ما استادان، دوران جوانی خود را در خدمت آموزش فرزندان این مرز و بوم گذاشته و در سنین بازنشستگی هستیم، عده‌ای دیگر در میانه راه تعلیم و ترتیب هستند و برخی نیز در آغاز این راه بزرگ. بدیهی است که همه ما بهره‌مندی از حداقل‌های امکانات معیشتی متناسب با شأن و جایگاه شغلی خود را، حق مسلم خود می‌دانیم که متأسفانه این امکان تاکنون توسط مدیران دانشگاه آزاد اسلامی محقق نشده است.
استادانی که روشنی‌بخش چراغ خانه جوانان کشور بوده‌اند، متأسفانه در روشن نگاه داشتن چراغ امید و زندگی خود ناتوانند!
خانواده بزرگ و آبرومند دانشگاه آزاد اسلامی با بیش از ۲۵هزار عضو هیأت علمی و بالغ بر ۵۰هزار کارمند، از شرایط کشور و بحران اقتصادی موجود آگاه است و فشار تحریم را با تمام وجود خود احساس می‌کند ولی آنچه درد و رنج او را مضاعف می‌کند وجود تبعیض در میزان حقوق و مزایای دریافتی و عدم شمول قانون کار در مقایسه با همکاران خود در دانشگاه‌های دولتی و دیگر مؤسسات است.
باورکردنی نیست ولی جهت استحضار، میزان حقوق دریافتی مدرسین دانشگاه آزاد اسلامی، نصف مبلغ همطرازان خود در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است. این اختلاف فاحش، ظلمی است آشکار به ویژه با ساعات موظفی ۱/۵ برابری استادان دانشگاه آزاد نسبت به ایشان.
علاوه بر میزان حقوق، سطح امکانات رفاهی هیأت علمی و همچنین کارکنان اداری دانشگاه آزاد اسلامی در قیاس با سایر سازمان‌ها و ادارات نیز شایسته بازنگری است.
به یقین می‌توان ادعا کرد که با توجه به معیارها و ارقام اعلام‌شده توسط بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، اعضای هیأت علمی و کارکنان دانشگاه آزاد، زیر خط فقر قرار دارند. ضروری است چاره‌اندیشی گردد و جلوی عمیقتر شدن این بحران گرفته شود!
صدای دادخواهی و رسیدگی به مشکلات مالی استادان دانشگاه آزاد اسلامی از سایر واحدهای این مجموعه بزرگ شنیده می‌شود و ارسال چنین نامه‌ای از طرف سایرین به محضر شما، محتمل است.
مدرسین مدعو دانشگاه آزاد نیز که عموماً از بین جوانان مستعد و ارزشمند علمی دانشگاه‌های کشور هستند در شرایط خوبی قرار ندارند و متأسفانه جذب ایشان به عنوان هیأت علمی با مشکلات فراوان همراه است.
و جان کلام اینکه:
۱. یکسان‌سازی حقوق و مزایا، ساعات تدریس و شیوه ارتقاء استادان با همطرازان خود در وزارت علوم
۲. یکسان‌سازی شرایط بیمه و بازنشستگی استادان دانشگاه آزاد اسلامی با وزارت علوم
۳. بهبود شرایط حقوق و بیمه مدرسان مدعو دانشگاه آزاد اسلامی
و کوتاه سخن آنکه ، چشم امید ما به اصلاح و احیاء حقوق ازدست‌رفته خود از طرف مقام محترم رهبری است.
بزرگواری فرموده در خصوص موارد فوق، دستور مقتضی را صادر فرمایید.
و خواجه شیراز چه خوش بشارت داد ما را:
بار غمی که خاطر ما خسته کرده بود
عیسی دمی خدا بفرستاد و برگرفت
جمعی از استادان دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران
چهاردهم مرداد ماه ۱۳۹۹
موفق شد
ویژه
