جناب آقای دکتر قالیباف
ریاست محترم مجلس شورای اسلامی
با سلام
این نامه، دلنوشته و شکواییه‌ای کوتاه است از شرایط بغرنجی که برای یکی از مظلوم‌ترین اصناف کشور بوجود آمده است. پرواضح است که شریان‌های اصلی اقتصاد یک سیستم و در مدل بزرگتر آن یک کشور، راه‌های ارتباطی آن کشور هستند. تولید کالا و خدمات بدون سیستم توزیع و راه‌های ارتباطی، هیچگاه معنی پیدا نمی‌کند. خون این شریان‌ها که ممد حیات کشور عزیز ماست، وسایط نقیله و راه‌های ارتباطی آن هستند.
کاملاً مبرهن است که این کشور بدون سیستم حمل و نقل، اقتصادی نخواهد داشت و هیچگاه نخواهد توانست به هدف یک‌ساله خود و تحقق شعار «جهش تولید» دست یابد. به نظر می‌رسد خدمات و ازخودگذشتگی ما رانندگان در هشت سال جنگ تحمیلی و دفاع مقدس و مراسم اربعین فراموش شده است، اینجانبان جمعی از مرکب‌داران یکی از بخش‌های اصلی این سیستم حمل و نقل، یعنی رانندگان جاده‌ای، شرایط پیش‌آمده را غیرقابل تحمل می‌بینم.
در این بحران کرونا و با توجه به قوانین پیشگیرانه‌ی این بیماری که توسط دولت محترم به اجرا درآمده است و ما خود را موظف و مکلف به رعایت آن می‌دانیم، باعث شده بیش از ۱۰ ماه چاره‌ای جز بیکاری نداشته باشیم. شرایطی که برای بسیاری از مشاغل و اصناف پیش آمده است اما در بسیاری از این اصناف راه چاره‌ای پیش‌بینی شده که توانسته این دوران را برای صاحبین خانوار قابل تحمل کند، اما برای ما رانندگان بین شهری، دریغ از یک قدم! ما نه شامل بیمه سختی کار زیان‌آور می‌شویم و نه حقوق ثابت داریم و نه امکان استفاده از خدماتی نظیر بیمه بیکاری را داریم. همه این محدودیت‌ها چیزی جز صورت سرخ و سری به زیر برای ما در مقابل خانواده و فرزندانمان باقی نگذاشته است.
خواهش ما از شما بزرگوار این است که توجه ویژه‌تری به شرایط پیش‌آمده برای ما داشته باشید، تا شاید بتوانیم این دوران را به سلامت از سر بگذرانیم.
فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ
با سپاس
جمعی از رانندگان بین شهری
موفق شد
ویژه
