جناب آقای دکتر محمدباقر قالیباف
رئیس محترم مجلس شورای اسلامی
سرکار خانم فاطمه قاسم‌پور
رئیس محترم فراکسیون زنان و خانواده در مجلس شورای اسلامی
با سلام و احترام
بر اساس آمار منتشرشده «گزارش وضعیت اجتماعی و فرهنگی ایران» توسط مرکز آمار ایران، در بهار سال جاری بالغ بر ۷۰۰۰ ازدواج دختربچه ۱۰ تا ۱۴ ساله و یک ازدواج دختربچه کمتر از ۱۰ سال به ثبت رسیده است؛ این در حالی است که «لایحه منع ازدواج کودکان زیر ۱۳ سال» چند سالی است که به کمیسیون لوایح دولت ارائه و همچنان در انتظار تصویب است.
مطالعات نشان داده که ازدواج کودکان هم تبعات جسمی و هم روحی را در پی دارد. عوارضی مانند فشار خون بارداری و عفونت خون در بارداری در زنان جوان کمتر از ۱۵ سال بیشتر از سایر زنان است. به طور کل مادران باردار زیر بیست سال، بیشتر از زنان بالغ با خطر مرگ‌ومیر مواجه هستند.
به علاوه، مطالعات نشان داده‌اند که خطر به دنیا آوردن نوزادان با وزن کم و نارس و مرگ‌ومیر نوزادان در دختران زیر ۱۸ سال، بیشتر است. حتی اگر نوزادان در سال اول زنده بمانند، میزان مرگ‌ومیر کودکان زیر ۵ سال مادران جوان بالاتر است. به طور کلی مادران جوان به دلیل عدم بلوغ عاطفی و جسمی، تغذیه نامناسب، عدم دسترسی به خدمات باروری و اجتماعی و همچنین خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی، بیشتر در معرض خطر مرگ‌ومیر نوزادانشان هستند.
علاوه بر این، مادران جوان مهارت تصمیم‌گیری و مهارت تربیتی کافی را ندارند. زنان جوان نمی‌توانند درباره مسائل مربوط به مراقبت‌های بهداشتی خود تصمیم بگیرند و در بسیاری موارد حق تصمیم‌گیری ندارند و همسر و خانواده همسر در تصمیم‌گیری‌های آن‌ها دخالت می‌کنند.
آثار سوء روانی و عاطفی یکی از تأثیرات مخرب ازدواج کودک است. در واقع با چنین ازدواجی کودک به نوعی از دوران کودکی خود فاصله گرفته و ارتباطش با خانواده و دوستانش قطع شده و فعالیتش محدود به امور خانه و بچه‌داری خواهد شد؛ این امر منجر به افسردگی و اضطراب وی میشود.
همچنین کودکان به دلیل عدم تحمل شرایط نابرابر و ناتوانی در حل مشکلات، معمولاً فرار از خانه یا خودکشی را انتخاب می‌کنند که بیشتر چنین اعمالی در زنانی مشهود است که با فقر مالی و فقر مهارت گفتگو (به دلیل سن کم) روبه‌رو هستند.
آموزش و تحصیل، نقش محوری در بالندگی و ارتقای بینش و آگاهی کودکان دارد اما متأسفانه پدیده ازدواج زودرس عامل شایع و مؤثری در محرومیت از تحصیل و آموزش به شمار می‌رود. تحقیقات نشان می‌دهند مادرانی که در سن پایین ازدواج کرده‌اند کمتر به آموزش فرزندانشان اهمیت می‌دهند، زیرا از فواید تحصیل کمتر اطلاع دارند. همچنین کمتر قادرند کودکانشان را حمایت کنند، به دلیل اینکه سطح تحصیلات پایینی دارند و به احتمال بالایی کودکانشان نیز زودتر از حد معمول ازدواج کرده و تحصیل را کنار می‌گذارند.
شایان ذکر است پیشرفت هر جامعه‌ای از جنبه‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی به تربیت و آموزش افراد آن جامعه از دوران کودکی به ویژه از سنین پایین بستگی دارد. ترک تحصیل کودکان اگر در پی ازدواج زودهنگام باشد، آنان را از پرورش ویژگی‌های شخصیتی که به رشدشان و در نتیجه به رشد جامعه کمک می‌کند باز می دارد. همچنین این کاستی‌ها باعث تحمیل هزینه‌های سنگین میشود.
کودک‌همسری برای پسران نیز تبعاتی را به همراه دارد. به صورت عرفی وقتی یک پسر مسئولیت زندگی را بر عهده می‌گیرد مسئولیت تأمین مایحتاج زندگی بر دوش اوست. پسران هم در سنین پایین آمادگی قبول چنین بار سنگینی را ندارند و نتیجه این امر ترک کردن خانه و زن و فرزندان از سوی آن‌ها میشود.
لذا با توجه به موارد یادشده ما امضاکنندگان این کارزار خواستار پیگیری این طرح از طرف فراکسیون زنان و خانواده در مجلس شورای اسلامی و تصویب قانون منع ازدواج کودکان هستیم.
با سپاس و احترام
موفق شد
ویژه
