جناب آقای دکتر زاکانی
شهردار محترم تهران
اعضای محترم شورای شهر تهران

با سلام
هدف از نصب پل‌های عابر پیاده، حفظ امنیت جانی مردم است. این درحالیست که تابلوهای تبلیغاتی که بخش‌هایی از پل را مستتر می‌کنند، زمینه‌ساز بروز خشونت و جرم شده‌اند. مجمع حق بر شهر باهمستان و مجمع کنشگران شهری هم‌ساخت، پل‌های عابر پیاده را از نظر امنیت عابران بررسی کرده و به دو مشکل عمده در این رابطه رسیده است:
۱. نبود روشنایی لازم برای سهولت عبور و مرور
۲. مسدود شدن دید از مسیر سواره و پیاده به عرشه پل به خاطر وجود تبلیغات
تحقیقات، آمار و گزارش‌های شهروندان نشان می‌دهد که این قبیل پل‌ها تبدیل به مکانی برای اعمال خشونت، زورگیری و خشونت جنسی شده است. جمعی از امضاکنندگان این نامه، شخصاً تجربه تعرض و آزار جنسی بر روی پل‌ها را داشته یا اعضای خانواده و دوستان آن‌ها چنین تجربیاتی داشته‌اند. برخی افراد گزارش دادند: «مجبور بودم موقع برگشتن از کلاس زبان از روی پل عابری که هیچ چراغی برای روشنایی‌اش نبود، رد شوم و یکی از این شب‌ها هیچوقت از یادم نمی‌رود؛ شبی که مردی که در تاریکی که به زور صورتش را می‌دیدم، وقتی من داشتم از پله‌ها پایین می‌آمدم، او در حال بالا رفتن به خودش اجازه داد که مرا لمس کند»، «بعد از تصادف حین عبور از خیابان و شکستن جمجمه‌ام، ناچار بودم از پل عابر پیاده استفاده کنم که دو پسربچه حدوداً ۱۳ ساله بدنم را لمس کردند. حس تلخ و عجیبی بود. بعد از آن همواره دچار استرس عبور از پل هستم»، «...در نقطه‌ای که من و او از کنار هم گذر می‌کردیم، یک‌دفعه آن آقا به من هجوم آورد و من را بغل کرد. نمی‌دانستم قصدش چیست. اذیت کردن یا سرقت، از وحشت یک لحظه خشکم زده بود و نمی‌توانستم خوب فکر کنم. در همین گیرودار بودیم که یک‌دفعه با دستم زدم زیر گلویش و به سرعت به طرف پله‌ها دویدم و نفهمیدم چه شد که از روی پله‌ها سر خوردم و از پله‌ها سقوط کردم. بعد از چند دقیقه متوجه شدم که دست راستم را نمی‌توانم تکان بدهم و به سختی با دست چپم موبایلم را برداشتم و با همسرم تماس گرفتم. در بیمارستان متوجه شدم دست من از دو ناحیه شکسته است. همیشه از خودم می‌پرسم و این بار از شما می‌پرسم، باید کدام خطر را به جان خرید؟ خطر زیر پل یا خطر روی پل؟»
سال‌هاست زنان و فعالان مدنی خواستار برچیده شدن بیلبوردهای تبلیغاتی از روی پل‌ها هستند. ما، زنان و مردانی هستیم که از حس عدم امنیتی که برای عابرین پیاده روی پل‌ها اتفاق می‌افتد در رنجیم. مطابق ماده ۶ سند ارتقاء جایگاه و امنیت زنان در شهر، مدیریت شهری متعهد می‌شود به منظور ایجاد حس امنیت در فضای شهری و تقویت احساس تعلق همه شهروندان، در طراحی، اجرا، بازسازی و زیباسازی فضاهای شهری، به کاربرد عناصر مبتنی بر تفکر ایرانی-اسلامی توجه کند.
یکی از اهداف این سند پیشگیری از برخی اعمال خشونت‌ها علیه زنان از طریق از بین بردن ظرفیت بزه در اماکن شهری است. همچنین «دستورالعمل اجرایی برنامه شناسایی و ساماندهی فضاهای بی‌دفاع شهری»، شهرداری را موظف به ارتقاء امنیت می‌کند. شورای اسلامی شهر تهران «الزام شهرداری تهران به ارائه لایحه عبور ایمن شهروندان از پل‌های عابر پیاده شهر تهران» را در تاریخ ۱۴۰۰/۰۲/۲۸ مصوب کرد و خواستار ارائه لایحه اصلاحیه مصوبه نحوه نصب تابلوهای تبلیغاتی روی پل‌های هوایی در شهر تهران، مصوب ۱۴۰۰/۰۲/۲۸ شد.
ما متوجهیم که شهرداری برای اداره شهر نیاز به درآمد دارد؛ اما مگر نه این است که این درآمد باید صرف امنیت و رفاه شهروندان شود؟ اگر منبع درآمدی، ناامنی را برای شهروندان فراهم کند چه ارزشی دارد؟ تابلوهای تبلیغاتی را می‌توان در نقاط اختصاصی نصب کرد که موجب ناامنی در عبور و مرور شهروندان نباشد. این موضوع مورد توجه شوراهای اسلامی شهرستان‌های دیگر نیز قرار گرفته است؛ مثلاً شورای اسلامی شهر و شهرداری شیراز ضمن تصویب «آیین‌نامه مدیریت واحد تبلیغات محیطی و تابلوهای معرف کاربری»، اقدام به جمع‌آوری بیلبوردهای تبلیغاتی که موجب استتار بخشی از پل‌ها می‌شوند، کرده‌اند. درخواست امضاکنندگان این کارزار، از شهردار محترم تهران و اعضای محترم شورای شهر این است که مطابق مصوبات فوق، سازمان زیباسازی شهرداری تهران را موظف به اجرای موارد زیر تا پایان اسفند ۱۴۰۰ نمایند:
۱. جمع‌آوری بیلبوردهای تبلیغاتی از روی پل‌های عابر پیاده
۲. تأمین روشنایی پل‌ها
۳. نصب دوربین روی پل‌ها
۴. ایجاد منابع درآمد جدید به عنوان جایگزین درآمد حاصل از بیلبوردهای تبلیغاتی روی پل‌ها