بسمه تعالی
ریاست جمهوری اسلامی ایران،
جناب آقای دکتر روحانی؛
ریاست مجلس شورای اسلامی ایران،
جناب آقای سردار قالیباف؛
ریاست محترم سازمان برنامه و بودجه،
جناب آقای دکتر نوبخت؛
ریاست محترم کمیسیون برنامه و بودجه،
جناب آقای دکتر حاجی بابایی؛
با سلام و عرض ادب و احترام
اینجانبان، امضاکنندگان این کارزار، با روش افزایش حقوق به صورت پلکانی معکوس، کمال موافقت را داشته و خواهان اجرای پرقدرت این قانون مصوب ۲۶ اسفند ۱۳۹۸ مجلس شورای اسلامی و ۲۰ فروردین ۱۳۹۹ هئیت وزیران هستیم.
آیا قشر جوان این جامعه که نیروی محرکه‌ی اصلی شعار امسال حضرت آقا یعنی «جهش تولید» است نباید افزایش حقوقی متناسب با تورم داشته باشند؟!
چرا طرح‌هایی مانند رتبه‌بندی که شایسته‌ی نام سابقه‌مندی است و اندک منفعتی برای معلمان جوان در پی دارد، اجرا می‌شود، اما عدم اجرای طرح‌هایی مانند افرایش پلکانی معکوس که بیشترین نفع را برای قشر جوان دارد در هیاهوی تبلیغاتی گم می‌شود؟
آیا ما کارمندان و کارگران جوان تنها به علت کم بودن سابقه باید از اجرای قانون محروم شویم؟
مگر ما بیمه و مالیات و... نمی‌پردازیم که تنها پانزده درصد افزایش حقوق دریافت کردیم و در ازای آن چندین درصد به کسوراتمان اضافه شده است؟
مگر جز این است که میزان پیشرفت هر کشور از میزان سرمایه‌گذاری آن کشور بروی جوانان مشخص می‌شود؟
پس چرا ما را از اجرای قانونی همچون افزایش پلکانی محروم ساخته‌اند؟ در حالی که تأثیر شگرف آن در افزایش تصاعدی حقوق سال‌های بعد ما، بر کسی پوشیده نیست.
ما جوانان این مرز و بوم به علم و تخصص شما ایمان داریم و خواهان اجرای قانون مصوب شما، یعنی افزایش حقوق پلکانی معکوس هستیم.
با تشکر
موفق شد
ویژه
