بسمه تعالی
جناب آقای دکتر محمد رضا آهنچیان
مدیر کل محترم دفتر برنامه‌ریزی آموزش عالی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری
با اهداء سلام و تحیات
احتراماً به استحضار می‌رساند که در سال ۱۳۹۵، بعد از گذشت حدود نیم قرن از تأسیس رشته مهم و تأثیرگذار «ترویج و آموزش کشاورزی»، در کمال تعجب و ناباوری بدون ارائه توجیه و تدلیل قابل قبول علمی و بدون طی مراحل قانونی لازم، در غیاب هرگونه نظرخواهی و مشورت از متخصصین واقعی آموزش عالی کشاورزی، به طور غیرکارشناسانه و بدون کوچک‌ترین توجه به پیامدها و تأثیرگذاری بسیار منفی آن به لحاظ ایجاد نارضایتی و کم‌انگیزگی در دانشجویان و اشتغال فارغ‌التحصیلان این رشته و نیز تضعیف همه‌جانبه رشته، عنوان مأنوس «مهندسی» از رشته‌ای که به تازگی در اقدامی هوشمندانه در تطبیق خود با مقتضیات شرایط کنونی توسعه کشاورزی و روستائی مفهوم «پایدار» نیز به آن اضافه شده بود، حذف گردیده است. متأثر از این اقدام نابهنگام، دانشجویان این رشته در کنار دیگر اعضای خانواده گسترده این رشته در سراسر کشور، اعم از اساتید، فارغ‌التحصیلان و کارشناسان شاغل، از طریق تشکلات حرفه‌ای و گروه‌های علمی مربوطه نارضایتی و مطالبات اعتراض‌آمیز خود را مبنی بر تجدید نظر در این تصمیم به طرق مختلف اعلام نموده‌اند. در این مدت موضوع در نشست‌های تخصصی در سطوح مختلف مطرح و مشخصاً از طریق هیأت مدیره انجمن علمی ترویج و آموزش کشاورزی ایران به طور مستمر از طریق مکاتبات، بیانیه‌های کنگره‌ها و جلسات حضوری متعدد با مسئولان و تصمیم‌گیران ذیربط در وزارت متبوع منعکس گردیده و اخیراً در قالب یکی از مفاد عمده هشتمین کنگره ترویج و آموزش کشاورزی که با همکاری وزارت جهاد کشاورزی برگزار گردید، به ضرورت عاجل برگرداندن عنوان مهندسی به این رشته تأکید شده است.
واقعیتی تاریخی که در این تصمیم نادیده گرفته شده، این است که از همان آغاز شکل‌گیری آموزش عالی کشاورزی در دهه‌های آغازین قرن حاضر، به اقتضای ویژگی‌های فضای کار و ارزش‌های اجتماعی و فرهنگی حاکم بر جوامع روستائی و کشاورزی، عنوان مهندسی به مثابه مفهومی در بردارنده احترام و اعتبار حرفه‌ای و تعهد شغلی در بین کشاورزان و نیز نوعی پاداش و عامل ایجاد انگیزه به لحاظ اجتماعی برای سختی کار و زندگی در محیط‌های محروم روستائی به کلیه فارغ‌التحصیلان حوزه کشاورزی که به لحاظ علمی، نگرشی، مهارتی و تخصصی در محیط‌های کمابیش یکسانی تحصیل و سپس کار می‌کنند، اعطا شده است.
لذا در شرایط کنونی که نظام آموزش کشاورزی و مخصوصاً فارغ‌التحصیلان آن که با تنگناها و دشواری‌های بسیار جدی به لحاظ اشتغال مطلوب مواجه هستند، به دور از تدبیر و عدالت حرفه‌ای به نظر می‌رسد که در اقدامی با ماهیت تبعیض‌آمیز و استاندارد دوگانه، فارغ‌التحصیلان برخی رشته‌های کشاورزی را از عنوانی که به نحوی با هویت شغلی آن‌ها به طور تاریخی گره خورده است، محروم نمود و آن‌ها را در این شرایط دشوار در کاریابی و فعالیت حرفه‌ای با مضایق مختلف مواجه کرد.
در واقع با توجه به کم و کیف دروسی که دانش‌آموختگان می‌گذارنند، این رشته همانند دیگر رشته‌های کشاورزی دارای ماهیت اصلی فنی- زیستی است که در یک هم‌افزائی نظام‌مند با تخصص علوم اجتماعی- اقتصادی کاربردی کشاورزی در چارچوب حوزه وسیع «عامل انسانی مهندسی» در یک فرآیند کنشگری مشارکتی با کشاورزان در طراحی، توسعه و بهبود نظام‌های بهره‌برداری کشاورزی و زیست‌بوم‌های انسانی و طبیعی در راستای اهداف و موازین کشاورزی پایدار فعالیت می‌کنند. افزون بر این موارد، از سویی دانش‌آموختگان ترویج و آموزش کشاورزی پایدار دارای نظام صنفی حرفه‌ای به نام «نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی» میباشند که قانون آن مصوب ۱۳۸۰ قوه مقننه است که هم در عنوان این نظام و هم در بند ج ماده یک این قانون عنوان «مهندسی» منظور گردیده و از سوی دیگر در مواد ۲،۳ و ۶ قانون افزایش بهرهوری بخش کشاورزی مصوب ۱۳۸۹ مجلس شورای اسلامی نیز بر این مهم تأکید شده است.
ما دانشجویان رشته ترویج و آموزش کشاورزی پایدار، بر این باوریم که این علم میان‌رشته‌ای کشاورزی در راستای اهداف و سیاست‌های توسعه پایدار کشاورزی و روستائی در قرن پیش رو رسالتی خطیر بر عهده خواهد داشت. لذا از کلیه مسئولان و تصمیم‌گیران ذیربط در کلیه سطوح دانشگاهی و وزارت متبوع استدعا داریم با فراهم کردن شرایط تجدید نظر در تصمیم مربوط به حذف عنوان مهندسی از رشته ما، زمینه‌ای فراهم کنند که متولیان و اساتید رشته وقت و انرژی خود را صرف حل مسائل اصلی عدیده‌ای نمایند که در حال حاضر نظام آموزش عالی کشاورزی با آن روبه‌روست.
با احترام
دانشجویان رشته ترویج و آموزش کشاورزی پایدار
رونوشت:
• جناب آقای دکتر منصور امیدی، رئیس محترم کمیسیون برنامه‌ریزی درسی کشاورزی و منابع طبیعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری
موفق شد
ویژه
