جناب آقای دکتر عرب
ریاست محترم دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
با سلام و احترام
احتراماً به استحضار میرساند، نظر به حسن سابقه حضرتعالی در پیگیری و رفع و رجوع خواستههای دانشجویان در سالهای اخیر و با در نظر گرفتن شرایط بحرانی ناشی از شیوع ویروس مرگبار و منحوس کرونا، اینجانبان جمعی از دانشجویان سال آخر کارشناسی دانشگاه به دلایلی که در ادامه به محضرتان تقدیم میگردد، خواستار اختصاص خوابگاه به دانشجویان ترم ۷ و ۸ کارشناسی دانشگاه در ترم پیش رو میباشیم. امید داریم مناسبترین تصمیم ممکن که تضمینکننده سلامت فعلی و آینده کاری دانشجویان و صد البته مطابق با منافع و راهبرد کلی دانشگاه و وزارت بهداشت باشد، اتخاذ گردد.
۱. متأسفانه وضعیت شیوع کرونا در کشور به گونهای است که تقریباً در همه نقاط شرایط قرمز حاکم است. از شهر تهران گرفته تا دورافتادهترین شهرستانها. طبیعتاً در این شرایط از نظر پایین بودن خطر شیوع کرونا، شهرستانها نمیتوانند امتیاز ویژهتری نسبت به شهر تهران داشته باشند و آنچه که در این میان قربانی میشود نباید آینده دانشجویان این کشور و این دانشگاه باشد.
۲. در شرایط حاضر به نظر میرسد انجام دورههای کارورزی در سطح شهرستانهای محل اقامت دانشجویان نه تنها نمیتواند مانع از گسترش ویروس کرونا گردد، بلکه رفت و آمد دانشجویان به محیطهای کلینیکی و درمانی در سطح شهرستان محل سکونت ممکن است خطر شیوع ویروس را برای والدین و سایر افراد با سن بالاتر که در منزل پدری دانشجویان سکونت دارند، به طرز قابل توجهی افزایش دهد. شایان ذکر است والدین بسیاری از دانشجویان بیشتر از ۵۰ سال سن داشته و دارای بیماریهای زمینهای میباشند که این مسأله خود میتواند خطرات ناشی از ویروس را به طرز قابل توجهی افزایش دهد.
۳. چه بسا اختصاص خوابگاه فقط به دانشجویان سال آخر کارشناسی موجبات ایجاد یک فضای خلوت را برای دانشجویان کارورز فراهم آورده و در این شرایط خطر شیوع ویروس حتی نسبت به شهرستان (با وجود تعداد بیشتر افراد ساکن در منزل پدری و البته سن بالای والدین) کمتر و کمتر باشد. توجه به این نکته نیز ضروری است که ابتلای دانشجویان ساکن خوابگاه به ویروس به مراتب نسبت به ابتلای پدر و مادر دانشجویان میتواند خطرات کمتری را دارا باشد.
۴. شرایط حساس سال آخر دانشجویان به لحاظ فشردگی دورههای کارورزی و واحدهای عملی.
جدا از واحدهای کارورزی که مستلزم کسب هرچه بیشتر تجربههای بالینی در کلینیکها و بیمارستانهای دانشگاه میباشد، بخشهای عملی واحدهای ترم گذشته و ترمهای پیش رو و لزوم استفاده از نقطهنظرات و تجارب اساتید محترم به صورت حضوری، از دیگر دلایلی است که اختصاص خوابگاه در ترم پیش رو را ضروری و لازم الاجرا مینماید.
۵. وضعیت نابسامان کلینیکهای شهرستانها به لحاظ پایین بودن تعداد مراجعین در شرایط کنونی و ضعفهای شدید ساختاری و منطبق نبودن با چارتهای آموزشی دانشگاه و سایر مشکلات مربوط
۶. لزوم توجه به این مسأله که بسیاری از دانشجویان برنامهریزیهای مربوط به آینده کاری خود را به کسب تجربههای بالینی و کاری در سطح شهر تهران و علی الخصوص کلینیکها و بیمارستانهای دانشگاه منوط نمودهاند. طبیعتاً دوری طولانیمدت از فضای دانشگاه و فرصتهای پیش رو، علاوه بر کاهش انگیزه دانشجویان میتواند مشکلات و مسائل فراوان دیگری را به بار آورد.
۷. اقدام دانشگاه علوم پزشکی ایران و تعدادی دیگر از دانشگاههای علوم پزشکی در اختصاص خوابگاه به دانشجویان سال آخر در شرایط کرونایی
و...
شایان ذکر است درخواست مذکور به صورت کاملاً داوطلبانه توسط دانشجویان مطرح گردیده و کلیه دانشجویان داوطلب این مسأله متعهد میشوند که کلیه عواقب احتمالی را در صورت سکونت در خوابگاه در شرایط حاضر پذیرا باشند. مطمئناً فشردهتر کردن دورههای کارورزی و واحدهای عملی و حتی تقسیم دانشجویان به چند گروه مختلف میتواند شرایط را در جهت تحقق این خواسته راحتتر از پیش نماید و البته بدیهی است در صورت تحقق این امر،خواسته طبیعی و بحق دانشجویان، اقدام مسئولین در جهت فراهم آوردن ملزومات بهداشتی از جمله استقرار پزشک در خوابگاهها، اختصاص فضایی در خوابگاهها جهت قرنطینه احتمالی دانشجویان مبتلا، نصب تونلهای ضدعفونی در محل ورودی خوابگاهها و کلینیکها و بیمارستانهای دانشگاه، اختصاص مواد ضدعفونیکننده و ماسک به دانشجویان، اختصاص سرویس جهت رفت و آمد دانشجویان به کلینیک و... است. چه بسا تعطیلی حدوداً ششماههٔ دانشگاه و بدون استفاده ماندن بخش زیادی از بودجههای دانشگاه، شرایط راحتتری را جهت اختصاص بودجه مالی به موارد ذکرشده فراهم آورده است.
امید داریم که حسن نظر حضرتعالی و سایر مسئولین دانشگاه نسبت به این مسأله شرایط همکاری متقابل دانشگاه و دانشجو را بیش از پیش فراهم آورد.
رونوشت:
• جناب آقای دکتر شاکری، معاونت محترم فرهنگی دانشجویی دانشگاه
• جناب آقای دکتر میرابزاده، معاونت محترم آموزشی دانشگاه