هل من ناصر ینصرنا
فرماندهی کل محترم نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران
ریاست محترم قوه قضائیه
ریاست محترم جمهوری
با سلام
همانگونه مستحضر هستید خشونت علیه پزشکان، پرستاران و کادر درمان به خصوص در بیمارستان‌های تابعه وزارت بهداشت در حال گسترش است. فارغ از لزوم حمایت از مظلوم که در سیره معصومین(ع) مورد تأکید بوده است، عدم برخورد جدی دستگاه‌های مسئول با این پدیده موجب خسران کشور است، زیرا به شکل نامحسوس باعث خروج کادر درمان از چرخه خدمات واقعی پزشکی و یا به طور ناخودآگاه باعث روی آوردن آنان به طبابت تدافعی (defensive medicine) می‌گردد که هر دو در بلند مدت موجب هدر رفت منابع مالی، منابع انسانی و آسیب جدی به سلامت جامعه خواهد بود.
اغلب موارد اینگونه خشونت‌ها توسط همراهان بیماران صورت می‌گیرد و علل اصلی آن عبارتند از سوء‌ظن ناشی از فضای مسموم رسانه‌ای علیه کادر درمان، کمبود امکانات در بیمارستان‌ها، عدم وجود فرآیند صحیح راهنمای بیمار و عدم تنبیه خاطیان برای پیشگیری از گسترش خشونت. در اکثر قریب به اتفاق موارد، کادر درمان مقصر نبوده‌اند بلکه بر انجام صحیح وظایف خود طبق اصول علمی و قانونی اصرار داشته‌اند.
در مورد اخیر که موجب یاس کامل کادر درمان شده است، ضرب و جرح یک رزیدنت در بیمارستان شهید جلیل یاسوج، عمق بحران را آشکار نموده و لزوم اتخاذ تدابیری جهت پایان دادن به اینگونه خشونت‌ها که عواقب آن برای کشور جبران‌ناپذیر است را آشکار می‌کند.
امضا کنندگان این نامه درخواست دارند اولا نسبت به رفع علل این معضل چاره‌اندیشی گردد و ثانیا برخورد با عاملین خشونت‌ها به شکل جدی و از مسیر مدعی‌العموم صورت پذیرد تا به مرور زمان بتوان به اصلاح وضعیت امیدوار بود.
موفق شد
ویژه
