جناب آقای سید ابراهیم رئیسی،
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
جناب آقای دکتر محمد باقر قالیباف،
ریاست محترم مجلس شورای اسلامی،
جناب آقای دکتر بهرام عین‌اللهی،
وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
ضمن عرض سلام و خسته نباشید،
احترماً امضاکنندگان زیر، اعم از دانشجویان فارغ التحصیل و شاغل به تحصیل در مقاطع مختلف دانشگاه‌های دولتی سراسر کشور، توجه حضرت‌عالی را به عرایض ذیل معطوف می‌‌داریم:
متأسفانه در طی اقدامی بی‌سابقه و خلاف رویه‌ی قانونی، براساس بخش‌نامه‌ی ۱۱۲۲۵ ابلاغ‌شده در تاریخ ۱۴۰۱/۸/۲۲ به دانشگاه‌های سراسر کشور، هزینه‌ی لغو تعهد تحصیل رایگان دانشجویان دانشگاه‌های سراسری، اعم از دانشجویان علوم پزشکی و دیگر رشته‌های غیرپزشکی، با افزایش ۵۰۰ الی ۱۵۰۰ درصدی همراه شد!
و اعمال محدودیتی برای دانشجویان مناطق محروم اعمال شده که نه تنها سابقه نداشته است بلکه با نیت پشت قوانین، که عدالت اموزشی و برابری بین مناطق کم برخوردار و مناطق برخوردارتر است در تناقض اشکار است.
اعمال ناگهانی این مصوبه ها و عدم اطلاع‌رسانی درست آن پیش از اجرا، علاوه بر پایمال کردن حقوق دانشجویی و ایجاد تشویش روانی برای این قشر خاص و خانواده‌های این عزیزان، و به وضوح در تناقض با روند قانونی اعمال تغییراتی بنیادین و این‌چنینی است. علاوه بر آن، از آن‌جا که در این مصوبه از نکات مهمی هم‌چون سال فارغ‌التحصیلی دانشجویان و سال ورود آنان به دانشگاه چشم‌پوشی گردیده( قبل از افزایش چشمگیر ظرفیت رشته پزشکی)، منطقا با اعتراض جمع کثیری از دانشجویان به منظور دادخواهی و لغو این مصوبه همراه شده است.
لازم به ذکر است مطابق اصل ۱۶۹ قانون اساسی و ماده ۴ قانون مدنی، هیچ قانون و دستورالعملی به جهت وجود حقوق مکتسب افراد عطف به ماسبق نمی‌شود و نمی‌تواند حقوق مکتسبه را به موجب قوانین سابق از آن‌ها ضایع کند. بنابراین تصمیمات متخذه برای دانشجویانی که پیش از این مصوبه وارد دانشگاه شده‌اند، مغایر قانون است.
بلاشک، کادردرمان به دلیل نقش مهم‌شان در تعیین آینده‌ی کشورها از اهمیت والایی برای سیستم‌های اقتصادی برخوردارند؛ با این وجود و علاوه بر فشار تحریم‌های موجود بر اقتصاد آموزشی کشور، حل مشکلات فوق‌الذکر می‌بایست به صورت بنیادین و به نحوی انجام پذیرد که حق این عزیزان که در گروی انجام وظیفه‌ی مسئولانی چون شماست، پایمال نگردد. هر انسان، صندوقچه‌ای از آمال و آرزوها است که زندگی ایشان در جهت دستیابی و تحقق آنان معنا خواهد یافت؛ از این جهت، سلب امید از این جوانان و دست‌بردن در آینده‌ی آنان، از نظر اخلاقی و انسانی مردود بوده و می‌بایست برای حل مشکلات، به چاره‌اندیشی‌های کارآمدتری روی آورد.
علاوه بر این لازم به ذکر است تغییر ناگهانی قوانین که حداقل ۵ سال تعهد را یک شبه به افرادی از مناطق کم برخوردار تر تحمیل می‌کند. پیامدی جز از هم گسیختگی، خشم و اتلاف عمر و جدایی در روابط ندارد. افراد زیادی با فوانین زندگی خود را هماهنگ می‌کنند، سال‌ها جهت اخذ مدارک و توانایی های لازم زحمت میکشند و منابع مالی خود را مدیریت میکنن تا برنامه هایشان محقق شود. در صورتی که تغییر قوانین به صورت یک شبه کابوسی بود که به تحقق پیوست.
با توجه به مطالب ذکر شده، بدیهی است که با تصویب و اجرای این قانون، نه تنها مشکل جذب نیروی کار به سازمان‌های داخلی کشورمان ایران مرتفع نخواهد گردید، بلکه انگیزه‌ی ادامه‌ی تحصیل در دانشگاه‌های دولتی را نیز از جوانان و نوجوانان کشور عزیزمان سلب خواهد کرد.
فلذا استدعا می‌شود ضمن تأکید بر پایبندی به مُرّ قانون نسبت به احقاق حق اینجانبان و رفع نگرانی ایجاد شده، دستورات مقتضی مصوبه را صادر فرمایید.
پیشاپیش از همکاری حضرت‌عالی در اعاده‌ی حق سپاسگزاریم.
موفق شد
ویژه
